DUYGULAR

1. Bölüm

Bir an, bir ani... Kimi zaman güzel kimi zaman hazin sonlu bir sürü hatira. Kimini unutmaya kiyamazsin. Öyle güzeldir ki hep o günü, o saati, o ani yasamak istersin.

Bir insan beyni sürekli kendine yeni bilgiler edinir. Kendini yeni anilarla doldurur. Gereksiz bilgiyi silmeye hazirdir fakat duyumsadigin bir kokuyu, daha önce dinledigin sarkiyi unutman imkansizdir neredeyse. Hatirlanmaya degmeyecek anilar bile gün gelir yer tutar hafizanda. Silsen silinmez, atsan atamazsin.

Onun sesi, yüzü, kokusu silinir giderken tek tek hafizandan ufacik bir an yakalamaya çalisirsin sana destek vermesi için. Onsuz olmak zordur fakat anilari kapatir yoklugunu. Gezdigin yerler, gittigin sinema filmleri, onunla uyuyup onunla uyandigin günler... Tek tesellin bunlar olur zamanla. Hiçbir yerde göremedigin yüzünü küçük bir kutuya sakladigin fotografa bakip hatirlarsin. Bana gülmüs dersin, benimle gülmüs. Kendini avutmanin son evresidir bu.

Sen kimseye anlatamazsin, kimsenin seni anlamaya niyeti yoktur. Unutmus gibi yapilir çogu kez. Oysa disaridan yüzü gülen herkesin içinde bir unutamadigi mutlaka vardir.