Ashley's POV
Dinala ko ang pinagkainan namin sa lababo dahil wala pa sila Yaya at para naman matuto akong magligpit sa hapag kainan. Habang idinadala ko ang baso na aking ginamit, I accidentally dropped it na nagdudulot ng pagkabiak nito sa sahig.
"Patay ako nito" I murmured
"Sinong may gawa nito?!" Papunta na sana sila tito, tita at sina Yaya Yolly sa kinaroroonan ko that makes my heart beats faster than usual, at pagkakaputla ko. But before I could say anything, someone took the blame for me.
I didn't know how to say or react, kusang naspeechless ako sa pagligtas niya sakin.
"Ako ang nagkasala, pasensya" sabi ni Chris
"Pasensya?! Walang magagawa ang pasensya mo! Tanga! Anak ng.." bulyaw ni tito kay Chris at itinulak siya ng sobrang lakas that made him fall down to the ground at nauntog ang ulo niya sa sahig na may biak na baso.
Natatakot ako, nanginginig na ang mga kamay ko parang gusto ko nang umalis sa kinatatayuan ko at pumunta kay yaya.
Si Tita ay umiling na para bang nadismaya sa nagawa ni Chris habang si yaya naman ay umiyak nang tahimik at si Gwyn ay nakapagtakip ng kaniyang bibig.
Aalis na sana ako nang biglang tumayo si Chris, lumingon sakin at biglang nagsalita,
"Hindi ka ba nahihiya sa ginawa mo sakin? May bisita tayo oh!" He smirked while he jerked his thumb to my direction.
Nang tumingin si Tito samin, binaba ko ang aking ulo na para bang natatakot na tumingin sa kanya.
Umayos siya at humingi ng paumanhin sa nagawa niya, at umalis kasama si tita, habang iniwan nila kami sa kusina.
"Okay ka lang ba anak?" bungad na tanong ni yaya habang sinalubong si Chris ng yakap ni yaya.
"Ikaw ate? Nasugatan ka ba?" tanong ni Gwyn sakin
"Okay lang ako, maliit lang to" sagot ko sa kanya
Tiningnan ko si Chris at biglang tumango sa tanong ni yaya.
"Di ka ba nasugatan?" follow-up question ni yaya kay Chris
"Konti lang to yaya" sagot niya
"Hali na kayo, punta na tayo sa taas, para magamutan yang mga sugat niyo." sambit ni yaya, at sumunod kami sa kanya sa taas.
Nang nagamutan na ang mga sugat ko, nagpasalamat ako kina yaya at Gwyn at tumungo sa kwarto. Habang nasa loob, kusang tumulo ang aking luha, nakokonsensya ako sa nagawa ko. Sana ako nalang ang nagsabi na kasalanan ko iyon. I felt so guilty, di sana siya nasaktan kung sinabi ko ang totoo.
Tulad ng sinabi ni Tita, nasa kama na ang lahat ng kinakailangan ko, tulad ng bagong uniporme, bag, mga libro, sapatos at iba pang school supplies, nahihiya na talaga ako, napakaexpensive ng mga gamit na ibinili nila sakin.
Pagkatapos kong inayos ang aking mga gamit. Nagpasya akong mag half bath, kahit na mahapdi pa ang mga sugat ko. After that, I changed my clothes and went to sleep. Subalit, di ako makatulog kahit pinipilit ko na ang mga mata ko. When I saw the time in my phone, it's already 12 in the midnight still I can't sleep, and because I can't sleep, I went out in my room and went to his room. Di talaga kinaya ng aking konsensya.
Mabuti kasi akong tao saka maganda ba... chos! Ahahahaha
Kinatok ko muna ang pinto bago tuluyang pumasok. Nakapatay na ang mga ilaw at tanging ang lampshade lang ang nagbibigay ilaw sa silid. Pagpunta ko sa kama niya, wala siya doon, saang lupalop kaya siya pumunta sa ganitong oras? Well the hell I care, at dahil wala akong nakitang tao sa kwarto, lumabas na ako pero bago ako nakapunta sa pinto ay may nabunggo ako.
I really am not a fan of supernatural creatures so kung sino yung nabunggo ko sana di yun multo.
"S..si...sino ka?!" tanong ko pero walang sumagot kaya natatakot ako. Tinanong ko ulit kung may tao ba sa loob ngunit wala talagang sumagot. Kaya tumakbo na ako papunta sa pinto nang may biglang nagbungad sakin na may dalang flashlight at nagsabi ng...
"Boo" which made me scream. Tinakpan niya ang bibig ko before I could scream so loud at para huminahon.
He turned on the lights, tiningnan niya ang mukha ko at biglang tumawa. Para na akong kamatis dito sa sobrang pula sa mukha ko, dala ng pagkainis at hiya sa ginawa niyang panakot sakin. At dahil inis na inis na ako na para bang gusto kong sumabog at magwala, I punched him in his chest several times.
"Walang hiya ka!!! Di nakakatawa ang ginawa mo!!! Hayop ka!!! Putangina ka!!" galit na galit na sabi ko subalit tawa pa rin siya ng tawa, dahil di ko na talaga kaya sinipaan ko siya at natumba, dahil sa pagsipa ko, nawalan ako ng balanse at natumba rin.
Di ako makagalaw, dahil sa formation naming dalawa, nakahiga siya at ako naman ang nakapatong sa katawan niya. I felt so awkward at kung gagalaw ako, baka mahalikan niya ako sa sobrang lapit ng aming mga mukha. I can smell his fresh pepermint breath, and his eyes are focused on mine, so as I. Seconds past nang may maramdaman akong matigas na bagay sa baba ng tiyan ko. Ano kaya iyan? Dahil curious ako tiningnan ko ito at biglang tumayo dahil I felt so uncomfortable at namumula ulit ang bisig ko which made my heart beats fast.
ANO niya yun? Laki naman ah? Masarap kaya? Che! Ashley pinalaki ka ng Daddy mo na mabait 'di malandi kaya umayos ka.
Sa peripheral vision ko, tumayo na rin siya at tumawa ulit. Pinatingin niya sakin ang flashlight, na yun pala ang matigas na bagay na nasa baba ng tiyan ko. May sakit ba to?! Lagi nalang kasing tumawatawa every minute na para bang takas mental. At dahil umuusok na ulit ang ilong ko, I walked out instead of wasting my time in talking to this takas mental boy. Bago ko maisara ang pinto hinawakan niya ang kamay ko at hinila pabalik sa kwarto niya.
He then gave me a serious look and said,
"I'm sorry for messing around, I.." di ko na siya pinatapos at ako na naman ang nagsalita,
"I'm sorry, dahil sakin nasaktan ka physically, mentally and emotionally. Kung di ko lang sana nahulog ang baso di ka sana nasaktan. But thanks for saving me life back there." there! I said it! Sa wakas! Nawala na si konsensya sa isip at puso ko.
"Apology not accepted" sabi niya which made my face turned upside down. Is he fucking serious? Kapal niya rin!
"I already said, I'm sorry, ba't di mo tatanggapin?!" pasigaw kong tanong
"Because the damage has been done, di mo na maayos ang natapos na, tulad ng sinabi niya, 'wala akong mapapala sa sorry mo." sagot niya
"Kung walang mapapala ang pagsosorry ko, wala ding mapapala ang paghingi mo ng tawad sakin. So your apology is also not accepted." sabi ko sa kanya with a smirk
That caught him off guard, kaya lumabas na ako. Kala niya siguro magpapaunder ako sa kanya? No freaking, fucking way should I do that.
Nang nakapasok na ako sa kwarto, I am relieved kasi nawala na si konsensya sa katawan ko.
A/N: sorry for waiting guys, and for the short update, naging busy na kasi kami sa mga projects namin sa school kaya natagalang mag update ~T_T~
Anyway like&comment ∩__∩
@anowhat
BINABASA MO ANG
Memories Back Then
General Fiction"You may not forget the past, but you can learn from it." Sometimes you need to reminisce all of the memories you have neither it is good nor bad. At least you'll realize that because of it you are who you are today.
