Farklı Hayatlar.

piknik

Salona gittim irem e dönüp

-irem iyi ki bizim odada kıyafet birakmisim. Yoksa tekrar eve gitmek zorunda kalırdık dedim

Güldü ve tebessümle bana dönüp

-haftanın üç günü bizde. Dört günü de asli kalıyorsun hayat zaten. O yüzden çok normal değil mi?

Dediğinde kahkaha attım.

-haklısın vallaha. Beni her gün 7/24 görmek herkese nasip olmaz dedim ve kahkaha attım. Tam tekrar koltuğa oturacaktim ki. Annem mutfaktan seslendi
-haydi çocuklar. Arabalara binelim. Demesiyle hepimiz arabalara geçtik

Annem kendine bir araba hazirlatmayi unutmamisti. O kendi arabasıyla. Ben Aras ve Hazan bir arabaya. Sacmalamayin tabi ki ben ayarlamadim. Ne münasebet ya!? 😈 hemen aras "in arabasına doğru ilerledik aras şoför koltuğuna oturdu. Arka koltuğa ben oturdum. Hazani da öne oturttum. Aras sinsi sinsi güldü bana. Göz kirptim bende. Bir şekilde yola çıktık. Kulakligimi taktım müzik dinlemeye başladım. Hazana gozum kaydı bir ara. Aras i inceliyordu. Hemde leyla gibi. Ayyy bunlar kesin birbirini seviyorlar! Eee hayat korkmaz olarak bunları ayarlamak bana düştü. Yolu izlemeye devam ettim. Aklımda ki en büyük soru acaba kim bizimle gelicek olan aile?

Bizim yasimizdaysa kesin taniyorumdur? Tüm okulları gezdik bizimkilerle beraber. Daha dogrusu birimiz atılınca veya kendisi gitmek istediği zaman hep beraber gitmisizdir.

Araba durunca telefonumdan gözümü kaldırdım ki! Ben şok!! Oha lan burası çok güzel!!

Arabadan indim her yer yemyeşil. Yeşilin her tonu bulunmakta. Ağaçlardan aşağıya sarkan iki salıncak var. Çook güzeldi. Tabiri caizse cennette benziyordu.

Annem manzaranin buyusunden kurtulmuş olacak ki

-çocuklar biliyorum. Çok güzel bir yer. Çünkü burası gelecek olan aile ile ikimizin. Yani sadece bize ait. Bir ortak daha var ama daha önce hiç görmedim. Duyumlara göre. Başka birisine satmış zaten. Oraları çok önemli değil de aslında bilin istedin ben yine de! Şimdi gençler!!
Gelecek olan aile benim çocukluk arkadaşım eğer ters bir hareketinizi görürsem caniniza okurum ona göre. Kısıtlamalar başlar dedi keskin bir sesle. Kafamizla onayladik

Tam konusacaktim ki. Bir araba yaklaştı bize doğurur. Arabadan önce orta yaşlı bir kadın. Küçük bir kız çocuğu. Ve de evren indi. O ne lan!? Evren lan! Evren Yüksel. Demekki ben boşuna dememisim tanıyorum diye!

Ben şoku atlatinca bizimkilere doğru dönüp

-lan bu bizim evren değil mi! Dedim

Onaylar hepsi aynı anda Ewt dediler. O sırada bize doğru yaklaşmaya başladılar.. Arabadan inen kadın anneme gitti sarıldı. Evren de bana sarıldı. Hissettigime göre de saçlarımı kokladi. Arasla tokalastilar. Kızlarla da sarıldı. Bana sarıldığı kadar değil ama kısa ve mesafeli.

Orta yaşlı olan kadın yanıma yaklaşıp

-sen hayat olmalısın! Ben nermin kizim. Bana nermin teyze dersen çok sevinirim yawrum.

-peki nermin teyze dedim

Herkesle tanıştıktan sonra.

Ayiptir söylemesi annem ve nermin teyze kahvaltı sofrasını hazırlamaya başladı. Bizde o sıra gençler olarak. Bulunduğumuz yeri araştırmaya başladık...

Eee benim canım çok sıkıldı ama yaa!

-yaaa amaaan benim canım çok sıkıldı. Asli senin arabada biseyler vardır krdsm getirsene! Dedim

Asli ışık hızıyla koştu. Geri geldiğinde de elinde top ip bir şişe vardı

Aras
-eee ne oynuyoruz dedi

Ben ise
-gençlik bana kalırsa yavaş yavaş başlayalım. Şişe cevirmece oynayalim.

Aras zaten bana katilirdi. Kızlardan da onay alınca. Evrene baktım. Kafasını salladı.

Bir masaya oturduk ben yanimda aslı onun yaninda aras
Karşı tarafta ise Evren hazan Oturuyordu. Evren çevirdi şişeyi. Hazan ile benim aram da durdu.
Hemen sordum.

-şu anda gönlünde birisi var mi hazan?

Biraz düşündü. Aras a baktı bir an.

-evet var. Ama isim söylemek istemiyorum boşuna bana sormayın. Dedi. Aras bir an sinirlense  de sakinlesti. Sakinlesmek zorundaydı. Ben adım gibi emindim o kişinin aras olduguna da neyse. Hazan çevirdi şişeyi. Lanet olsun ki Evren ile benim aramda durdu.

-eveeet! D mi C hayat??
-şimdilik D
-pekii! Hiç sevgilin oldu mu?
Bir an duraksadim
Gözlerim dolmaya başladı..  sakin kalıp sorusunu cevapladim.
-evet oldu keşke olmasaydi ki oldu.
Şaşırdı ama caktirmadi pek..
Bu sefer ben çevirdim. Asli ile aras arasında durdu.

Asli soruyordu
-eveeet arass! Senin gönlünde birisi var mi?
Aras tereddüt etmeden
-var
Dedi.

Ben sasirmamistim ama hazan in surat ifadesi için herşeyi verirdim diyebilirim.. Gözleri dolmuştu. Kıpkırmızı oldu elini tuttum. Bizimkilere dönüp bekleyin işareti yaptım.

Hazani tuttuğum gibi yaşlar akmaya başladı. Ne kadar geç tanisam da o benim için degerliydi.
Sarildim. Sımsıkı sarıldım. Söyleyecek birşey yoktu ben sadece sımsıkı sarildim.

-iyi misin şimdi diye sordum
Cevap vermek yerine kafasını salladı.

-Aras i seviyosun dimi?
-eee şey aslında.. aslında tam da emin değilim.. eğer birini seviceksem o kesinlikle aras olurdu. Biraz daha düşünmek istiyorum hayat. Emin olmak istiyorum. Hata yapmak çok kötü. Tamam mi çok kötü. Berbat bir his.... o yuzden dusunucem hayat demesiyle bir iç çekti.

Masamıza doğru ilerliycektik ki annemler seslendi.

-cocuklar kahvaltı hazır gelin bakalım dedi
Biz annemlere doğru ilerledik. Diğerleri de arkamızda. Evren yanıma doğru geldi koşarak. Bana geliyo sandim ki megersem rüya da ona doğru geliyormuş. Rüyayı kucağına aldı. Bir abi kız kardeşini ne kadar çok severse o da o kadar seviyor.. Keşke benim de abim burda olsa. Evet bir abim var. Ama çok uzaklarda. Yerini kimse bilmiyor. Sürekli değişiyor. Ben biliyorum. Haberlesiyoruz ama kimse bilmiyor.

Sofraya oturucaktik ki iki boş yer kalmıştı. Orası da evren ile benim içindi. Sadece ikimiz ayaktaydik. Oturduk.

-bugün güzel bir gün olacak sanırım dedim evrene dönüp

Evren tebessüm edip
-umarım olaysız geçer dedi

Karizmatik bir şekilde gülümsedi. Nedense çok hoşuma gitmişti. Ama niye hoşuma gitti? Dusuncelerim den kurtuldum. Kahvaltı etmeye başladım. Hayvan gibi yiyordum resmen! Klasik bir hayat korkmaz nasıl yerse öyle

Kahvaltı bitti. Daha yeni öğlen olmuştu.
Aras ile evren birbirleriyle konuşuyorlardı. Kızların yanından ayrıldım. Yalnız kalmak istemiştim. Biraz yürüdüm. Yürüdüm. O sırada telefonum çaldı.

-0538******* arıyor

-alo!
-kızım

Bu ses babamın sesi.

--sizi taniyamadim?
-kızım ben baban

Babammis. Peh. Senin babana ben tövbe tövbe.

-benim babam yok mehmet bey! Yaklaşık 2 sene o yatakta gördüğümden beri yok!!!!

-bitanem bir dinlesen bak herşeyi aciklayabilirim.

-aciklasana! Neyi acikliycaksin he neyi!  Sekreterini nasıl becerdegini mi! Yoksa ailenle mutlu bir hayat surmeni mi? Neyi lan neyi! Bak baba misin nesin bilmiyorum ama! Ben büyüdüm. O iki senede ben öldüm anladın mi beni! Eline bir çikolata verip kandirabilcegin çocuk yok! Sen benim babam filan değilsin. Bunu o aklına sok bir daha da asla beni arama anladın mi beni sakın.

Birşey demesine izin vermeyip telefonu yüzüne kapattım.