blueberry library

a:

Ciężki gmach stał przy ulicy Jagodowej, dumnie reprezentując stary styl klasycystycznej architektury. W budynku znajdowała się podupadająca miejska biblioteka, która całkiem od niedawna zostaje wypychana z życia przez tą bardziej nowoczesną [bibliotekę].

Małe miasteczko niedaleko Ottawy sprawiało, że wszyscy doskonale się tutaj znali, a zwłaszcza w dzielnicy, w której stało siedem dużych domów jednorodzinnych.

W jednym z nich mieszkała kobieta w średnim wieku wraz z pięciorgiem dzieci, psem oraz mężem, który od czasu do czasu odwiedzał jagodową bibliotekę, by wypożyczyć książki dla swoich pociech.

W budynku z odpadającym tynkiem i wiecznie zarośniętym trawnikiem mieszkał student z Alaski, Frederic, który dość często wpadał i wypadał po książki związane z psychologią.

Domek żółty, z niewielkim ogrodem zamieszkiwało starsze małżeństwo, których nazwisko brzmiało Badillo, gdyż wyemigrowali oni z Hiszpanii w latach 60.

Dwa domy z dużymi ogrodami zostały wystawione na licytację, ponieważ rodziny, które w nich mieszkały, znały się bardzo dobrze i wspólnie postanowiły opuścić miasteczko.

Szósty budynek wypełniał ciągły chaos, ponieważ w nim osadziła się czwórka czarnoskórych chłopców lubiących głośne piosenki w dziwnym klimacie.

A w tym siódmym, białym i niezbyt dużym lokalu mieszkała Phoebe - dwudziestoczteroletnia, rudowłosa kobieta, która nie skończyła swoich wymarzonych studiów - oraz jej matka zastępcza, czyli pięćdziesięcioletnia wdowa Grace.

Niedoszła studentka pracowała we wcześniej wspomnianej bibliotece, co nie do końca było jej planem na przyszłość. Jak każda mała dziewczynka, w wieku dziesięciu lat chciała zostać piosenkarką, modelką lub aktorką. Żaden z tych zawodów nie był dla niej odpowiedni.

Śpiewała okropnie, jakby słoń stanął jej na uszy, przeraźliwie wyła, doprowadzając słuchaczy do nieprzyjemnych dreszczy.

Nie miała odpowiedniego ciała do chodzenia po wybiegu; lubiła jeść, co często było dla niej ważniejsze niż jakaś tam kariera. Później, gdy będąc nastolatką schudła, na jej ciele pozostały mocno widoczne rozstępy, ale Phoebe nie wstydziła się ich, bo po prostu nie miała przed kim.

Aktorka z niej była marna. Nie mogła przezwyciężyć swoich niektórych zachowań, na scenie zachowywała się bardzo sztywno oraz nienaturalnie, a jedyną jej rolą jaką kiedykolwiek dostała, było zagranie drzewa w szkolnym przedstawieniu. Cóż, brązowa kora, którą miała za zadanie odgrywać była tak samo niezbyt giętka jak mała Phoebe.

Kilka lat temu, gdy przyszła pora na wybranie kierunku studiów, dziewczyna przeprowadziła się do obecnego miejsca i dołączyła do pracy Grace, gdzie dotychczas razem z nią zajmuje dumne stanowisko młodej bibliotekarki.

Dziś Phoebe stała przy ogromnym regale z książkami dla dorosłych i odkładała oddane wcześniej tytuły w kolejności alfabetycznej. Metalowy wózek ze stosem literatury stał kawałek za nią i cierpliwie czekał, aż zostaną z niego zabrane wszystkie powieści w twardych oprawkach.

Jagodowa biblioteka w ostatnim czasie cieszyła się coraz większą popularnością wśród młodych ludzi i to wcale nie dlatego, że te wszystkie osoby pragnęły, by budynek nie został za jakiś czas zamknięty. To miejsce właśnie teraz było tym najmniej podejrzanym, gdzie mogli krążyć dilerzy sprzedający jagody.

Bo w końcu kto sprawdza starą bibliotekę z brakiem wielu pożądanych tytułów, skoro niedaleko jest wybudowana nowa zaopatrzona w świeżutkie książki, czasopisma i encyklopedie, czyż nie?