EPISODE 15
“น้องจีมิน...”
ยูฮยอนเอ่ยเรียกชื่อเด็กน้อยที่พึ่งเดินออกจากลิฟต์มา เธอมองลูกชายของคนรักตัวเองที่อยู่ในชุดนักเรียนและสะพายกระเป๋าหนึ่งใบไว้ข้างหลังด้วยรอยยิ้ม
เธอได้ยินมาว่าจีมินนั้นเรียนอยู่ชั้นม.6แล้ว...ในสายตาของเธอจีมินยังคงเป็นเด็กน้อยตัวเล็กๆที่เธอเคยเห็นอยู่ดี ยูฮยอนจินตนาการไม่ออกหากนัมจุนยังอยู่เขาจะภูมิใจในตัวลูกชายขนาดไหนกันนะ
“สวัสดีครับคุณยูฮยอน”
ใบหน้าน่ารักส่งยิ้มไปให้เลขาของอาตัวเองด้วยความเป็นมิตรก่อนจะพาตัวเองเข้าไปหาจอนจองกุกในห้องทำงาน
แกร๊ก
คนตัวเล็กเปิดประตูเข้ามาก่อนจะเดินผ่านจองกุกที่กำลังก้มหน้าอ่านเอกสารไปยังโซฟารับแขก กระเป๋านักเรียนถูกถอดออกจากไหล่เล็กและวางลงบนโต๊ะกระจกอย่างเบามือ
ตาเรียวหันไปมองอาตัวเองก่อนจะทิ้งตัวลงโซฟาโดยไม่พูดอะไร วันนี้คุณอาติดประชุมทำให้ไปรับเขาไม่ได้และเขาต้องติดรถของอาแทฮยองมา จีมินไม่ได้โกรธอะไรร่างสูงเพียงแต่คนตัวเล็กไม่อยากถามหรือซักอะไรเวลาอากำลังทำงาน
โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าถูกนำขึ้นมาไถเล่นเพื่อฆ่าเวลารอจองกุก ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่กดโทรศัพท์เล่นได้ไม่นานจีมินก็เผลอหลับไปบนโซฟาที่ตัวเองนั่งเล่น
จองกุกวางปากกาในมือลงและปิดแฟ้มงานชิ้นสุดท้ายของวันนี้ไว้บนโต๊ะ ร่างสูงเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ก่อนจะยืดเส้นยืดสายเล็กน้อย มือใหญ่เอื้อมไปคลายปมเนกไทบนคอพร้อมกับลุกขึ้นนอนเข้าไปหาคนตัวเล็กที่หลับปุ๋ยอยู่บนโซฟาด้วยรอยยิ้ม
YOU ARE READING
คุณอาจองกุก [KOOKMIN FT. JINV]
Fanfictionพ่อเขาฝากลูกให้มึงเลี้ยง ไม่ใช่ฝากให้มึงเอาลูกเขาทำเมีย #อากุกเลี้ยงต้อย