Hope When I Come Back

                          Hope When I Come Back: 1

"Good evening dear passengers. We would like to inform you that we have arrived at our destination so please fasten your seatbelts because we are landing soon. Fasten your seatbelts please. Thank you dear passengers."

Pinaka hate ko ang paglanding, ansakit sa tenga!!!! Kapag palipad maingay tapos pag pababa maingay parin. Nagstart na magland ang airplane at sobrang sakit sa tenga kaya todo takip ako sa ears ko. Grabe naman kasi halos mabingi ako! Then after 15 minutes nakaland na kami.

"landing sure is noisy huh?" sabi ng foreigner na katabi ko.

"yeah. i really hate this part when me and my parents travel." sagot ko naman.

"well, you won't get away with it."

"yeah. I know that's why I hope to try cruising"

"oh. kid. Well goodluck with that."

Tumawa nalang ako. tapos lumabas na kami ng plane. Nagpunta ako agad sa luggage area para makuha na yung bag ko kawawa naman kasi yung nag iintay sakin dito. After siguro ng 5 minutes nakita ko na. Kinuha ko yun agad at pumunta na sa arrival area ng airport.

Grabe ang hirap maghanap. Andaming tao! Buong baranggay ata dala ng ibang pamilya. Pero may narinig akong sumigaw.

"JENG ANAK!!!" si papa yun sigurado ako kaya lumingon ako agad sa likod at si papa nga yun. Napaka tagal na nung nakasama ko siya kaya dali-dali akong tumakbo papunta sa kanya.

"Pa! I missed you" sigaw ko.

"Wow naman anak! namiss ko din ang cute kong anak no! pero bago moko lambingin yung gamit mo wag mo sanang iwan. yung pasalubong ko eh."

"Pa naman." natawa ako sa sinabi niya "Sige na nga po. mas mahal mo naman yung pasalubong kesa sakin" after nun, naglakad na kami papuntang parking lot para makauwi na kasi sobrang nakakapagod yung byahe.

"nak." sabi ni papa bigla pag drive niya.

"po?" sabi ko.

"san ka uuwi? sakin ba or may apartment na binigay mama mo?"

Di pa pala alam ni papa na siya dapat yung iuuwi ko. Natawa talaga ako sa tanung niya kaya tuloy tinignan niya ko ng masama.

"a-e, hmmm. pa. ikaw ba san ka uuwi?"

"sa bahay natin."

"ayaw mo sa apartment natin papa?"

"eh?" di ko alam pero nashock siya ng bongga nagtitigan kami ng papa ko. titigan na di mo maintindihan kung akala niya masama yung nasabi ko. Pero paglingon ko yung stoplight! red na yung light. means stop!

"PA!!!! PRENO! DALI!!!!!!"

"HUH?! AY NAKU!" sabay apak sa preno with pressure!

grabe natahimik kami for a minute then, "HA HA HA HA HA HA!" tawa kami ni papa ng sobra dahil muntik na kami mamatay.

"bat tayo tumawa?" sabi ko.

"kasi di natin nabangga yung nasa harap at buhay tayo?" sabi naman ni papa.

"Celebrate lang ganun? mamaya na nga chikahan papa. magpahinga muna ko saka natin pag usapan yung uwi uwi."

"eh anak. san tayo hihinto?"

oo nga san ba kami hihinto. surprise ko yung apartment eh. Buti nalang nakapag isip ako agad at sinabi ko, "Dun sa house mo pa."

"Ok. Next stop my MANSION!!!!!"

"Pa, so anu ka Don Vincent ganun?" asar ko sa kanya.

"Nak naman."

"Ha Ha. Biro lang po."

After nun pinatulog nako ni papa sa sasakyan niya. binababa pa niya yung sandalan para sakin para daw comfortable daw ako. kaya love ko si papa eh. hinding hindi ako magbabago pagdating sa kanya.

~~~~~~~~~~~~~~~~~

So, anu kaya yung next na mangyayari pagdating nila ng bahay ng papa niya.

this time i'll share this story with all my heart :) hope you'll enjoy this til the end :)