Explosion Supernova - Ludmiła Ferro (✔)

10.

Federico,

Jako jedyny sprawiłeś, że w moim na pozór zamarzniętym sercu pojawiło się uczucie. Jako jedyna z nielicznych osób widziałeś we mnie coś więcej, starałeś się widzieć we mnie dobro i wierzyć, że mogę się zmienić. Tak było. Przy Tobie nie chciałam udawać. Nigdy nie chciałam Cię ranić. Twoje uczucie do mnie, oraz to co ja poczułam do Ciebie sprawiło, że będąc z Tobą nic nie udawałam. Byłam sobą, tą prawdziwą i zarazem lepszą Ludmiłą w której podobno się zakochałeś.  Chciałam zawsze być tą wersją siebie. Tą, która jest prawdziwa, dobra i szczęśliwa z Tobą. Ale nie a tak się. Ja nie umiem. Nie umiem odciąć się od matki, od złych nawyków czy od przeszłości. To zawsze będzie część mnie  i to bardzo mnie męczy. Nawet jeśli inni mi wybaczą wiele zła które wyrządziłam, nie wiem czy ja wybaczę sobie. Tak wiele straciłam i tak wiele szans zmarnowałam. Nie umiem żyć z poczuciem, że wszystko robię źle, że wszystko co robię jest błędem. Zawsze chciałam być supernową. Najjaśniejszą gwiazdą. Pamiętasz to, prawda ? Mieliśmy być jak podwójne gwiazdy. Ty jeden to rozumiałeś. Rozumiałeś mnie i byłeś obok. Ale teraz ja, jak ta gwiazda zaczynam się rozpadać i zaraz wybuchnę. Wszystkie od dawna skrywane uczucia i emocje mnie przytłaczają. Gubię się we własnych myślach i nie wiem co będzie dalej. Może tak miało być. Ale jedno wiem na pewno, kocham Cię Federico. Nigdy tak nie kochałam i to się nie zmieni. Jesteś najjaśniejsza gwiazdą na niebie mojego życia. Moją nadzieją, motywacją, siłą i miłością. Ale ja nie jestem idealną dziewczyną. Ja ranię, psuję i niszczę. To koniec drogi Supernowej. Przeszłam przez galaktykę cierpienia, fałszu, walki nie o to co trzeba, uciekanie od uczuć i ran. Nie chcę więcej nikogo zranić. Nie chcę być taka jak moja mama. Nie chcę być sama. Może to kolejny błąd, nigdy się nie dowiem ale to koniec. Kocham Cię Federico i dziękuję Ci za każdą chwilę gdy byłeś przy mnie. Za każde miłe słowo, ciepłe spojrzenie a zwłaszcza za każde przytulenie i pocałunek. Dzięki Tobie czułam się szczęśliwa i prawdziwa. Nadałeś mojemu życiu prawdziwego blasku i nauczyłeś mnie miłości. Przepraszam, że Cię zawodziłam, że Cię raniłam, że zdarzało mi się myśleć bardziej o sobie, że byłam zamknięta w sobie. Najbardziej rani się tych których  się kocha, a ja, moim złamanym serduszkiem najbardziej kocham Ciebie. Na zawsze zostaniesz moją najlepszą, najpiękniejszą i jedną prawdziwą miłością. Pamiętaj o mnie.

Twoja Ludmiła