Hayat bir şekilde karşıma birçok engel çıkarıyordu. Aslında hayatın kendisi zaten en büyük engel değilmiydi?
Sigaramdan son bir nefes daha alıp dumanını havaya doğru üfledim ve gökyüzünü izlemeye başladım. Hava kapalıydı ve yağmur yavaş yavaş yağmaya başlamıştı.Oturduğum kayadan kalkıp ayağa dikildikten sonra ellerimi iki yana açtım, gözlerimi kapattım ve derin bir nefes çektim içime. Her şeyi boşverdim herkesi.
Gözlerimi açtım ve ucu bucağı görünmeyen eşsiz güzellikteki denize baktım. Acı gözyaşlarımı,sessiz haykırışlarımı ve bütün bilinmezliklerimi bilen denize baktım. Son bir bakış atıp arkamı döndüm. Ellerimi deri montumun cebine soktum ve yağmur daha fazla hızlanmadan evimin yolunu tuttum.
