"เป็นไงบ้างวะยุน...เห็นบอสเรียกไปตั้งแต่เช้ากลับมาเอาซะบ่าย" กีฮยอนรีบเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง อีกนัยนึงก็คืออยากรู้นั่นแหละว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นไปในทางทิศไหน
"หรือว่าบอสสารภาพรักแกแล้ววะยุน?" มินฮยอกเดินเข้ามาเสริม
"คนปากแข็งแบบนั้นมีหรอจะพูดออกมา...แต่ผมให้เวลาเขาแค่อาทิตย์เดียวถ้ายังทำให้ผมชอบไม่ได้ถือว่าเราไม่เคยรู้จักกัน" ชางกยุนเอ่ยยิ้มๆก่อนจะเอาถุงขนมที่ซื้อมาวางไว้ที่โต๊ะของกีฮยอนแล้วเจ้าตัวก็กลับไปนั่งทำงานต่อ
"แบบนี้ไม่ทำร้ายบอสไปหน่อยหรอวะยุน...ถ้าบอสชอบแกขึ้นมาจริงๆล่ะจะเอายังไง?" มินฮยอกเดินตามเข้ามาถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
"คนอย่างบอสหรอพี่จะมาชอบผม...พี่มินก็รู้อยู่เขามันพวกเสือส่วนผมเองก็ไม่ใช่ลูกกวางนะพี่" ชางกยุนยกยิ้มอย่างพอใจ ใช่เขาไม่ใช่เจ้าลูกกวางน้อยที่จะเป็นเหยื่อให้เสืออย่างแชฮยองวอนง่ายๆ
"กำลังพูดถึงเพื่อนผมอยู่หรือเปล่าครับคุณกีฮยอน" ซนฮยอนอูเดินเข้ามากลางวงสนทนาจะว่าไปเหลือกีฮยอนแค่คนเดียวที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ส่วนชางกยุนและมินฮยอกต่างหากที่กำลังคุยกัน
"อะไรของหัวหน้า?...ผมก็นั่งเฉยๆมะ" กีฮยอนเริ่มหัวเสียแต่หลังจากที่เอ่ยออกไป คำพูดของหัวหน้าซนเมื่อเช้ามันกลับเข้ามาวนไปวนมาในหัวของเขาซ้ำไปมา
"อ่าวหรอครับเห็นเมื่อกี้พูดอะไรบอสๆ...ผมก็คิดว่าพูดถึงไอแชมัน" ฮยอนอูเอ่ยยิ้มก่อนจะหยิบถุงที่อยู่บนโต๊ะของกีฮยอนขึ้นมาดู
"ขนมอีกแล้วหรอครับ...แล้วแบบนี้จะผอมหรอครับเนี่ย" เอ่ยแซวออกไปทั้งที่รู้ว่าจะต้องโดนเจ้าของโต๊ะตรงหน้าโวยวายแน่นอน แต่ฮยอนอูก็รู้ดีอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งเวลาที่กีฮยอนดุหรือตะคอกใส่เขามันทำให้เขารู้สึกเหมือนแกล้งได้สำเร็จ
