In The Fire Of War (Στην Φωτιά Του Πολέμου)

Κεφάλαιο 2

10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Σ ένα δώματιο ταβέρνας ο Γκειντ είναι ξαπλωμενος μαζι με άλλη μια άγνωστη σερβιτορα,όπως κάθε βράδυ άλλωστε...Καθε φορα που επεστρεφαν απο την μαχη ριχνοταν με τα μουτρα στο ποτο και τις γυναικες ,ηταν το μονο που του εφτιαχνε την διαθεση,οπως και καθε στρατιωτης βεβαια...Η φωτια του πολεμου εμελε να ηταν η μονη που θα τον παρηγορουσε μετα απο εκεινη την ημερα,η μονη που σκοτωνε μερα με την μερα οτι ιχνος συναισθηματος υπηρχε μεσα του,ειχε καταφερει να καψει ολες τις αναμνησεις του εκτος απο μια...Την μητερα του..μαχαιρωμενη...Αυτη η εικονα δεν θα φυγει ποτε απο μπροστα του ,την κουβαλαει συνεχεια...Σε καθε μαχη οποιος βρισκοταν μπροστα του πληρωνε για τον θανατο της μητερας του,αφου δεν μπορεσε να σκοτωσει τον φονια της θα σκοτωνε οποιον στεκοταν απεναντι του...Ομως χαρις τον θυμο του πολλοι πολεμαρχοι ειχαν κερδισει μαχες,επελασεις και εισβολες,ειχε γινει αναρπαστος στην μαχη και ασυναγωνιστος στο ξιφος ,ωσπου τα τελευταια δυο χρονια πολεμουσε αποκλειστικα στον πλευρο του Βασιλεια Καρολου της Γαλλιας..Του προσφερε απλοχερα τις νικες ωστε ο λαος του να τον αγαπησει αφου τους εξασφαλιζει την ειρηνη και ο Γκειντ σε ανταλαγμα πληρωνοταν αδρα ωστε να μπορει να μεθαει και να πλαγιαζει με οποια θελει..Με έναν δυνατο θορυβο ανοιγει η ξυλινη πορτα και μπαινει ο Ααρον ο συμπολεμιστης και καλυτερος φιλος του Γκειντ.

-Τελος η διασκεδαση αδερφε,ωρα να φυγουμε,δεν θα προλαβουμε τους στρατιωτες αν συνεχιζεις να πλαγιαζεις με την καθε τσουπρα που σε γλυκοκοιταζει.

Ο Γκειντ ανασηκωνεται βαριεστημενα και σπρωχνει απο πανω του την σερβιτορα,εκεινη απαθης καθως εχει συνηθισει τετοιες συμπεριφορες σηκωνεται και αρχιζει να ντυνεται..Μετα απο λιγο φευγει ενω κραταει στο χερι τα κερματα που της εδωσε ο Γκειντ.

-Μπορεις να την κοψεις αυτη την συνηθεια Ααρον?Μου φαινεται εχεις μια μανία να βλέπεις τον κόσμο σε ιδιαιτερες στιγμες του.

Του λεει ανεκφραστα..

-Αφου ξερεις δεν το κανω επιτηδες απλα τυχαινει.

Του λεει με υφος αθωο αλλα και ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια,ενω ο Γκειντ συνεχιζει ετσι ανεκφραστα.

-Αν δεν θες να βρεθει το ξιφος μου περασμενο στο κρανιο σου να μην ξανα τυχη.

Ο Ααρον γελαει με την καρδια του ακουγοντας αυτες τις απειλες.Μπορει καποιος αλλος στην θεση του Ααρον και μονο με το βλεμμα του Γκειντ να ειχε ζητησει ταπεινα συγχωρεση και να τον λυπηθει,ομως αυτος ξερει καλυτερα απ ολους οτι ο Γκειντ οχι μονο δεν εννοει τα οσα λεει αλλα θα σκοτωνε για εκεινον..Ειχαν δεθει σαν πραγματικα αδερφια,βρεθηκαν και οι δυο να πολεμουν για να ξεχασουν,ο καθενας για τους δικους του λογους ,ομως ηταν ο μονος που απο την αρχη δεν παρεξηγουσε την στριφνοτητα και τα νευρα του.Και ετσι στα χρονια εγιναν αυτοκολλητοι ,μαζι στον πολεμο,μαζι στην διασκεδαση,μαζι στις ασωτιες.

ΚΑΜΠΕΡΛΑΝΤ

Η Λαιδη Μαριαν πηγαινει πανω κατω στην σαλα ανυπομονωντας να φτασει η αμαξα που φέρνει την πολυαγαπημενη της κορη..Ηταν πολλά τα χρονια που ηταν μακρια και δεν καταφερε να την δει...7 ολοκληρα χρονια...Τωρα θα εχει γινει ολοκληρη γυναικα,ετοιμη για γαμο και αυτος ειναι ο μονος λογος που τις επετρεψαν να γυρισει,επρεπε να παντρευτει,αλλιως τα πραγματα θα ηταν ασχημα για ολους.Ο Εντουαρτ μπαινοντας μεσα στην σαλα το βλεμμα του επεσε στην μητερα του και σχεδον την λυπηθηκε,αλλα σαμπως και εκεινου δεν του ειχε λειψει η αδερφη του?Ηταν η καλυτερη παρεα του,μαζι εκαναν τα παντα μεχρι την ημερα που εφυγε,η μαλλον,που επρεπε να φυγει.

-Μητερα μηπως θα ηταν καλυτερο να ηρεμησεις?Θα ερθει η Ντελια και αντι να χαρει που θα μας δει θα κοιταει να σε συνεφερει.

-Αχ Εντουαρτ δεν με καταλαβαινεις,εχω να την δω 7 χρονια,την εστειλα κοριτσακι στην αυλη του Βασιλεια και τωρα θα ειναι γυναικα.

Του λεει με παραπονο...Κανεις δεν την καταλαβαινει,δεν ξερουν πως ειναι να αποχωριζεσαι το παιδακι σου επειδη πρεπει..Και επρεπε....για την ασφαλεια της..

-Μητερα σε καταλαβαινω,αλλα αν μια φορα για σενα ηταν δυσκολο που ειχες εμας κοντα σου,για εκεινη ηταν πιο πολυ αφου ηταν ολομοναχη.

-Τωρα γιατι μου το λες αυτο,νομιζεις με βοηθας ετσι?

Του λεει με δακρυα στα ματια,εκεινος παει κοντα της αμεσως και την αγκαλιαζει...

-Τρεξε Αρχοντισσα μου,ηρθε ηρθε..

Φωναζει η υπηρετρια .Αμεσως τρεχουν εξω και βλεπουν την αμαξα να καταφτανει.

Η Ντέλια σε ολη την διαδρομη κοιτουσε εξω απο το παραθυρο της αμαξας αδημονωντας να δει τα γνωριμα μερη του σπιτιου της...Περιμενε πολυ καιρο αυτη την στιγμη ,ειχε κλαψει,ειχε παρακαλεσει να μην την διωξουν αλλα τιποτα δεν καταφερε,οι γονεις της επεμεναν οτι ηταν η καλυτερη ευκαιρια για το μελλον της να μεγαλωσει και να εκπαιδευτει υπο την προστασια της βασιλικης αυλης..2 χρονια εκανε να το αποδεχτει..και να που εφτασε η στιγμη να γυρισει..Η αληθεια ειναι οτι εμαθε πολλα και πολλοι μνηστηρες πλεον την θεωρουσαν αναρπαστη νυφη,η Βασιλισσα ,παρ'ολο που δεν ηταν στις αρμοδιοτητες της,την πηρε υπο την προστασια της και την εκπαιδευσε σαν πριγκιπισσα,γι αυτο αλλωστε προκαλουσε φθονο στις αλλες κοπελες της αυλης,γιατι καμια δεν μπορουσε να συναγωνιστει την χαρισματικοτητα της.Και ετσι περασαν τα χρονια και τωρα περναει την πυλη του σπιτιου της και η καρδια της σφιγγεται απο συγκινηση..Βλεπει την μητερα της να τρεχει απο το σπιτι μαζι με τον αδερφο της..Ωωω πως μεγαλωσε ετσι ο Εντουαρτ,ολοκληρος αντρας εγινε,ετοιμος για την μαχη...Επιτελους σταματαει η αμαξα και εκεινη αμεσως πεταγεται εξω για να χωθει στην αγκαλια τους...