Fake Lovers (JhoBea)

CHAPTER 5

JHO'S POV

Kahit na naiwan ako ni Jia ay nakatipid pa rin naman ako sa pamasahe dahil ka Beanj. Sumipol bigla si Beanj nang mag-park siya sa harapan naming.

"Nice house."

"Wait till you see the inside pero hindi kita papapasukin. Asa ka na lang." Umiling ito habang nakangiti siya. He's amused though and I can see it through his eyes. "I'll see you again."

"You won't see me again."

"I know where you live. And we're attendind the same university so..." Nanlaki ang mga mata ko nang sabihin niya iyon! Hindi maaari!

"No way? Pareho tayo ng pinapasukan? So, kaninang sinabi kong sa Ateneo ako nag-aaral... Oh my God! I can't believe this."

"Fate, I guess." Hanggang ngayon ay natatawa parin siya na para bang ngayon lang sya nag-enjoy sa buhay niya. Natutuwa ba siyang makita na minamalas na ako ngayon? Malaking kasalanan bang halikan ko ang tulad nya? Baka naman kasi criminal ako sa past life ko kaya ganito ako parusahan ngayon ng tadhana?

"Beanj. Beanj, di'ba? Do me a favor, kapag nakita mo ako sa school ay huwag mo nalng akong pansinin. Sabihin mo sa friends mo na naghiwalay na tayo. Okay? Pinilit ko pa siyang ngitian bago ko binuksan ang pinto ng sasakyan niya para bumaba na.

"I can't do that." this is frustrating. He's driving me insane! Bahala siya sa buhay niya. Basta sisiguraduhin ko talagang hindi niya ako makikita. Hinding-hindi talaga ako magpapakita sa kanya!

"Beanj please--" Hindi ko naituloy ang sasabihin ko nang biglang may tumikhim malapit sa amin. Bigla akong kinilabutan dahil nanay ko lang naman ang tumikhim!

"Ma! K-kalian ka pa nakauwi? Hindi ka nagpasabi," tuloy-tuloy ang pagkakasabi ko nito dahil sa taranta. Ng-iisip ako ng pwedeng paliwanag sa existence ni Beanj ngayon!

"Kaibigan mo?" tukoy nito kay Beanj. Si Beanj na ngayon ang nakatingin sa akin, sa amin ng mama ko. "Boyfriend mo?" Ngumiti si mamapero mas Lalo akong hindi makapagsalita dahil sa ginawa niya. "Papasukin mo."

"Ma, huwag na. Pauwi na rin kasi siya."

"Papasukin mo," ulit pa nito bago siya pumasok sa loob kaya wala na talaga akong magagawa kung hindi ang yayain muna si Beanj sa loob ng bahay.

"Narinig mo naman siguro yung sabi ni mama? Pumasok ka," walang kaamor-amor kong sabi. Agad naman niyang bumaba sa sasakyan nya at talagang natutuwa siya sa turn of events! "Siguraduhin mong wala kang sasabihin sa mama ko. Kung hindi ay malalagot ka talaga sa akin!"

Nagkibit-balikat lang siya at umastang walang pakialam sa akin. Ang kapal ng mukha. Bakit ba kasi sa kanya ako nagpahatid? Parang mas mabait naman yung Rex?

Pagpasok pa lang naming sa bahay ay bumungad na kaagad sa akin ang mukha ng paborito kong tito na si Tito Mike! Shocks!

"Pati ikaw, dumating na rin? Si Tita nasaan? Yung pinsan ko?" Ang dami kong gusting itanong dahil sobrang na-miss ko siya. Galing siya sa Texas at ilang taon ko na siyang hindi nakikita.

"Naiwan sila roon sa Texas saka isa pa, masam na sa tita mo ang buabyahe. Buntis na naman kasi. Pero sa susunod as kasama ko na sila ng pinsan mo. May aasikasuhin lang kasi ako kaya bumalik ako rito ngayon." Tumingin siya sa likuran ko at biglang nawala ang mga ngiti niya sa labi. "Sino yan?" seryosong tanong ni Tito.

"Kaibigan ko. Huwag mong pansinin."

"Boyfriend niya yan," sabat ni mama na ngayon ay may dalanang biscuit at juice.

"Ma! Hindi nga kasi." Huminga ako nang malalim saka umirap. "Ma, Tito si Beanj nga po pala. Isa sa mga kaibigan ko." inuulit-ulit ko talaga ang katagang kaibigan para marehistro sa utak nilang hindi ko siya boyfriend.

"Hoy, masakit yung dinedeny mo ang boyfriend," sabi ni tito kaya mas lalo lang akong nainis ngayon.

"Hindi ko nga siya boyfriend! Maupo ka na nga lang," naiinis kong tukoy kay Beanj dahil hindi man lang siya naawkwardan sa sitwasyon. Grabe siya.

"Jho," sita ni mama sa akin. Sinisita lang naman nya ako twing umaandar ang pagkaisip bata ko at pagiging pasaway ko.

--

To be continue