CHAPTER 20: confirmed

152 3 0
                                    

KEITH POV..

Eto kami ngayun ni lars. Papunta sa office ni ms.cielo our adviser. Nahuli niya kasi kaming. Ano alam niyo na yun. Yung ano.... Yung nagkiss kame >.<

Pagpasok namin sa office pinaupo niya kami sa dalawang upuan.

"i am so dissapointed to the two of you. Kayo panaman ang rank 2 at 3 but your attitude is like that? Alam nyo ba yung PDA? alam niyo ba if anong concequence pag nagawa nyo yun?" -sabi ni ms

"ms can i explain?" -lars

"no more explaination. Nakita na ng dalawang mata ko what have you done." -ms

"ahm ms? What are the concequence?" -ako

"well, you will clean the music room later, and i want to talk to your parents"

"WHAAAAAAAAAT?!" -sabi namin ni lars

Okay lang yung maglinis eh. Kaso talk to our parents? Patay ako -.-

"but there is another options" -ms

Bigla siyang tumawa.

"i will not talk to your parents anymore, but promise to me that you will not do it again."

Yun naman pala eh. Pinapatagal pa.

"promise ms." -sabay sabi namin ni lars

"verry good, you may go now. Papatawag ko nalang kayo mamaya para malinis yung music room, good bye"

Umalis nakami ni lars, may 20 mins pang break. Hindi ko siya pinapansin. Lagi niya akong kinakalabit. Tapos keith ng keith. Tsssk

Pumunta ako sa courtyard. Maganda dito tahimik. Malalaki ang mga puno. Umupo ako sa ilalim ng puno para naman maalis stress ko. Kaso mali ako. Hindi parin mawawala stress ko.

Eh sinusundan kasi ako nitong si lars eh! Kainis na siya!!!!! Umupo pa siya sa tabi ko.

"keith, kausapin mo naman ako oh?" - lars

"....." wala tahimik lang ako di ko siya pinapansin. Ng bigla akong nagulat sa ginawa niya.

Nagkanta siya OMG.

(Count On Me by bruno mars)

If you ever find yourself stuck in the middle of the sea,

I'll sail the world to find you

If you ever find yourself lost in the dark and you can't see,

I'll be the light to guide you

Find out what we're made of

What we are called to help our friends in need

KINAKANTA NIYA YUNG SONG NA KINAKANTA NAMIN DATI NUNG BATA KAMI. PAG NAGKIKTA KAMI NUN SA PARK LAGI NAMIN YUN KINAKANTA NG SABAY :)

You can count on me like 1 2 3

I'll be there

And I know when I need it I can count on you like 4 3 2

And you'll be there

Cause that's what friends are supposed to do, oh yeah

Natapos na siyang magkanta. Hindi ko napigilan sarili ko. Niyakap ko siya ng mahigpit at pinatong ko yung ulo ko sa balikat niya.

"sorry lars. Huhuhuhu" -sabi ko habang umiiyak.

"ano kaba? Tahan na, hindi mo kasalanan it is my fault." -lars

"no, ako ang may kasalanan kung hindi ko sinabi yung "BAKLA" hindi ka maiinis. Sorry talaga" -ako

"ano kaba, wala ka ngang kasalanan eh." tapos inangat niya yung ulo ko. Then hinawakan niya yung pisngi ko at pinunasan niya to.

"ayaw kong nakikita kang umiyak, please ayaw kong nasasaktan besfriend ko" -lars

*dug dug dug* lakas ng tibok ng puso ko. Gosssh nandito paba yung feelings ko sakanya? Kung meron man. Kaylangan kong tigilan to. Dahil MALI MALI MALI

Humiwalay Ako sakanya.

"tama na lars." Sabi ko

"huh anong tama na?"

"tama na. Nahihirapan nako." -ako

"anong nahihirapan? Saan?" -lars

"nahihirapan na akong mahalin kita. Dahil alam kong hindi mo ako kayang mahalin." - bulong ko.

"ha? Bumubulong kananaman! Ano sabi mo?" lars

"wala sabi ko. Nahihirapan na ako. Nakakangawit na. Tayo na tayo." pagkukunwari ko

"sabagay. Haha tara na nga"

Inakbayan niya ako at pumunta na kami sa room. It is confirmed. May feelings parin ako kay lars. At hindi pa to nawawala hanggang ngayon.

TO BE CONTINUED TOMMOROW :)

Why can't it be the two of us?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon