EFULİM

Tanıtım Bölümü

Efulim

Tanıtım Bölümü 1 part.

Multimedya:Demir Aslankara

Aşağdan duyulan bağrış sesleriyle yüzündeki gülümsemeyi gizleyemeyen adam bir yandan gömleğinin yakalarını düzeltirken diğer yandan'da şifonyerin üzerinde duran baba yadigărı silahını alıp beline taktı.

"Ver dedim kızım bana o telefonu hasta etme adamı".

Genç kız arkasında sakladığı son model telefonu iki eliyle'de sıkı sıkı tutarken karşısındaki bir yetmiş boylarında hafif uzun sarı saçları ve yeşil gözleriyle sinirden yüzü kırmızı renge boyanmış kardeşine bakıp dil çıkarttı.

"Hadi be ordan telefonumu melefonumu vermem ben sana".

Elini havaya kaldırıp yumruk yapan çocuk sinirle dişlerini sıkıp"Lan ben senin o telefonunu paramparça etmezsem adam değilim bakalım ozaman yazışabilecekmisin o madam kılıklıyla?".

Her sabah yaşanan rütin kavganın ortasına giren adam mavi gözlerini biribirine tuhaf hareketler yapan iki kardeşe dikerek ellerini havaya kaldırdı, yüksek çıkan sesi ve çatık kaşlarıyla.

"Hey noluyo yine sabah sabah burada bu sabah niye kavga ediyorsunuz çok merak ediyorum?".

Kardeşinden önce davranan oğlan hızlı adımlarla adama doğru yürürken bir yandan da kız kardeşini işaret edip.

"Amca senin bu yeğenini elin çocuğuyla okul köşelerinde kırıştırırken görmüşler".

Duyduğu cumlerele elini kaldırıp önündeki çocuğun başına vuran adam mavi gözlerini kısarak ciddi ses tonuyla"Nasıl konuştuğuna dikkat et".deyip gözlerini karşısındaki donmuşcasına bakan kıza çevirdi hayatındaki en önemli üç kadından biri olan kıza..karşısındaki kıza bakar bakmaz sert yüzü derhal yumuşayan adam aynı şekilde kıza karşı herzamanki yumuşak ses tonuyla.

"Zeynom ne saçmalıyor yine bu patavatsız?".

Üstüne giydiği hırkanın kol yakasıyla oynamayı durduran kız yavaş adımlarla amcasına doğru yaklaşırken sinirle soluyan kardeşini görmezden geldi.

"Yalan söylüyor amca sınıftan arkadaşım bana birşey sormuştu bende sorduğu soruya cevap veriyordum o sırada'da idris alinin serseri arkadaşları görüp yalan yalnış şeyler söylemişler vall-;".

Yeğeninin cümlesinin bitmesini beklemeyen adam kızı kendine çekerek başına ufak bir öpücük konurdu.Ufak bedeniyle amcasının güclü kollarının arasına sığınan kız bir zamanlar babasınla yaşadığı anları tekrar yaşıyormuş gibi hisseti..kendisine herzaman narin çok değerli bir mücevher gibi yaşklaşırdı amcası ölen babasının yerini dolduramazdı belki de ama bir nebze de olsa hissetikleri özlemi dindirmeye çalışıyordu.

"Neoluyi yine haburda bi..habunin suratina noldi yine boyle?".

Orta yaşlardaki adam yanlarına paytak adımlarla yürüyen annesine bakıp kadının kendisi gibi herzamanki sert yüz ifadesiyle geldiğini gördü..erkek evlatları için çoğu "Babası kılıklı"derlerdi ama Demir Aslankara tam bir "Anası kılıklıydı" huyu suyu görüntüsü dik başlılığı aynı annesine benzerdi.

"Yok bişey ana her sabah ki rütin kavga işte".

Yaşlı kadın iğneleyici bakışlarını oğlu ve torunlarının üzerinde gezdirerek elerini iki yana açtı"E hayde da dikilmeyun oyle saat oldi oğlen..nilay kizum nerde kaldun?".