Bölüm2

66 24 0
                                    

Sefa artık yetiştirme yurdundaydı.Çok üzgündü amcasından ayrılmıştı.Amcasının onun ziyaretine gelmeyeceğini biliyordu.Sefa yeni arkadaşlar bulmak istiyordu.Sefa kısık bir ses duyar; " Merhaba ben Aylin". Sefa sesi duyar fakat göremediği için elini uzatamaz.İlk başta Aylin bu durumun farkında değildir.Sefa'nın küstahlık yapıp elini uzatmadığını zanneder.Ama Sefa seslenir; " Merhaba göremiyorum, elini uzattıysan senin tutman gerekir". Aylin bu durum karşısında şok olmuştur.Ama hemen Sefa'nın elini tutar.Ve şöyle der; "Memnun oldum". Aylin, Sefa'nın bu durumuna çok üzülmüştür.Sefa'dan herşeyi anlatmasını ister.Sefa'nın herşeyi anlatmasıyla, Aylin göz yaşlarını tutamaz ve ağlamaya başlar.Sefa göremez ama hisseder bu ağlayışı.Aylin çok içtenlikle Sefa'ya sarılır ve şöyle der; "Hep yanında olucam".Sefa bu söz karşısında çok mutlu olur.Mutlulukla ilk gün uyur.Sefa artık yeni güne uyandı.Artık onu seven biri vardı.Bir amacı vardı, okuması gerekiyordu.Çok düşündü ve kararını verdi.Okuyacaktı, en sevdiği işi yapıcaktı, yazar olucaktı. Bunun kararını vermişti artık.
Ve yıllar sonra...

Son ÇıkışHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin