Mystic Academy

Hoofdstuk 1

Met een afgrijselijk piepend geluid gaat mijn wekker af. Joepie mijn eerste dag op MA. Naar wat ik gehoord heb zit deze school vol met rijke snobs, dus ik heb geen idee hoe ik hier beland ben. Mijn ouders waren voor zover ik weet niet rijk. Snel spring ik onder de douche terwijl ik het liedje, What about angels, zing van Ed Sheeran. Ik ga voor een simpele kledingstijl, skinny jeans en een trui die net een maat te groot is waardoor ik mijn handen kan bedekken met de mouwen. Als ik op de klok kijk is het al 8 uur, geen tijd meer om te eten. Ik heb geen rijbewijs dus moet ik fietsend naar school. Om half negen heb ik een afspraak met de directeur voor een rondleiding en mijn rooster, ik loop een maand achter op de rest van de school omdat ik nog bezig was met alle dingen regelen. Ik pak snel mijn fiets en na 10 minuten fietsen pakken donkere wolken zich samen en begint het te regenen. Tegen de tijd dat ik bij MA ben aangekomen ben is mijn broek volledig doorweekt mijn trui is gelukkig droog gebleven, ik sta te rillen van de kou en zet snel mijn fiets op slot om naar binnen te kunnen gaan. Als ik bijna bij de trappen ben die naar de ingang gaan hoor ik getoeter van een auto die met hoge snelheid op mij afkomt rijden. Ik sta als versteend en denk is dit ook wat mijn ouders zagen voor ze geraakt werden door de auto. Ik word hard aan mijn arm getrokken en de auto raast als een gek langs mij heen. Als ik opstaat zie ik een man van ongeveer 40 jaar ook opstaan. "Gaat het met je?" Vraagt de man. Ik knik, "Ik ben Charlot, u bent vast de directeur." antwoord ik. "Dat klopt ik ben directeur Foley. Kom snel binnen dan je je even afdrogen." En we lopen samen het gebouw binnen.

In de kamer van de directeur krijg ik een handdoek en droog ik snel mijn gezicht en haar af. De directeur is onder tussen spullen bij elkaar aan het zoeken. Ik ga alvast zitten terwijl ik uit het raam staar. "Zo Charlot, je ouders hebben mij bij de inschrijving verteld dat ze je niks over je gaven of over de wezens die op deze aarde leven verteld hebben." Verwarring schiet als een pijl door mij heen. "Waar heeft u het over?" Vraag ik, compleet in verwarring gebracht. "Je kunt maar beter de brief lezen die je ouders bij mij in bewaring hebben geven." Zegt de directeur terwijl hij de brief aan mij overhandigt.

Lieve Charlot,

Het spijt ons dat we tegen je gelogen hebben, als je deze brief leest betekent dat dat je vader en ik er niet meer zijn. Het was beter zolang je de waarheid niet kende maar nu moet je het weten. Alle verhalen die we je vertelde over de wezens, vampiers, weerwolven en heksen zijn allemaal waar. Deze wezens bestaan en gaan naar school op de Mystic Academy. Nu vraag je je zeker af wat voor wezen jij bent, jij bent special. Je hebt namelijk verschillende gaven, je bent in staat een schild om jezelf maar ook om andere te projecteren ter bescherming, dit schild kan alle aanvallen van welk wezen dan ook tegenhouden. Sommige van ons kunnen ook flarden van de toekomst zien. Je vader kon dat, ik niet dus we weten niet of jij deze gave ook hebt. Alles bij elkaar je bent een guardian, je kunt het ook wel een beschermer noemen. Je vader en ik waren ook guardians. Als wij dood zijn is dat niet door een gewoon ongeluk gebeurt, er bestaat namelijk een groep wezens die ons niet willen hebben in hun wereld omdat wij gevaarlijk zijn omdat wij de aanvallen kunnen tegenhouden, en met onze kracht om de toekomst te zien kunnen wij andere voorbereiden op eventuele aanvallen. Dit vind deze groep niet fijn daarom sturen je vader en ik je naar MA, hier zal je leren jezelf te beschermen. Het spijt ons dat we je dit alles niet zelf kunnen leren. We houden van je.

Liefs Mam en Pap.

Met tranen in mijn ogen vouw ik de brief weer dicht. Mijn gedachten razen door mijn hoofd heen, een guardian, gaven. Ik weet niet wat ik ervan moet denken, of ik blij moet zijn of boos moet zijn omdat mijn ouders me jarenlang hebben voorgelogen. Ik kijk naar de directeur en vraag: "Wat voor wezen bent u?" De directeur kijkt me aan, zijn ogen kleuren felrood en zijn hoektanden worden puntig, ik spring op waardoor de stoel op de grond klettert. De directeur kijkt licht geamuseerd op vanwege mijn reactie, zijn ogen kleuren weer blauw en zijn hoektanden worden weer normaal. Beschaamd raap ik de stoel weer op, en ga weer zitten. "Je moet dit altijd dragen." Zegt de directeur als hij me een doosje overhandigt. "Iedere student heeft een ring, ketting of armband als teken van de academy en bij de vampiers zorgt het ervoor dat ze beschermd zijn tegen het zonlicht, bij weerwolven zorgt het ervoor dat ze de controle behouden als ze veranderen en dat is niet alleen bij volle maan. Bij jou zorgt het ervoor dat de vampiers je niet zullen aanvallen door het gif wat er in zit." Legt de directeur uit. Vervolgens overhandigt hij mij mijn rooster en kluissleutel. We maken een snel rondje door de school en eindigen bij mijn kluisje. "Ik weet dat je veel informatie hebt die je moet verwerken daarom heb ik dat ook vandaag gedaan omdat je maar twee uurtjes les hebt met een tussenuur. Je mentor is mevrouw Ihatar, zij is ook een guardian, jullie zijn de enige twee op deze school die een guardian zijn. Heb je nog vragen?" Vraagt de directeur. Ik schud mijn hoofd en geef hem een hand. "Succes vandaag." Zegt de directeur en loopt weg.

Ik kijk op mijn rooster en zie dat ik biologie en wiskunde heb, ik open mijn kluisje en pak mijn boeken eruit. De bel gaat en er stromen meteen veel leerlingen de gang op. Ik doe snel mijn kluisje dicht en begin in de richting van de trap te lopen. Ik voel de blikken van leerlingen op mij gericht en ik kijk naar mijn voeten en blijf stug doorlopen. Ineens wijken de mensen voor mij uiteen en rent er iemand rakelings langs me. Het moment dat ik opkijk knalt er iemand tegen me op, mijn boeken vallen en ik val plat op mijn rug op de grond. De lucht wordt uit mijn longen geprest door de klap en het wordt zwart voor mijn ogen.