noon, ngiti'y walang palya
katuwaa'y walang sawa
tawa'y walang daya
mata'y walang lawa
noon, simple lang ang buhay
kakaunting problema't bagay-bagay
isang solusyo'y isang lakbay
isang lakbay, isang tagumpay
noon, ako'y kuntento
kinakailanga'y hindi luho
araw-araw may pagbabago
umaga hanggang gabi, ganado
noon, pagmamahal ay pinaniniwalaan
isang kasiyahang walang hanggan
karanasan sa nakaraan
bagay na hindi malilimutan
noon, lahat binibigyang halaga
nararapat na atensyon at aruga
kasintahan, kaibigan, pamilya
naroon sa masasayang alaala
noon, walang halong pananakit
damdami'y malayo sa binggit
walang kinakatakutan sa dilim
sa gabi'y walang naglalagim
noon, malinis, hindi marumi
walang nagkalat na hati
'di iniisip ang araw na nalalabi
kamataya'y hindi hingi
ilang taon nga ba ang kailangan
upang matanggal ang kasiyahan
'o baka nama'y isang buwan
ang nakakabura ng nararamdaman
ilang problemang kinahaharap
ang makakasira ng pangarap
'o baka nama'y hindi paghihirap
kundi'y pagmamahal na nawalan ng kislap
ilang pagkakanulong ipararanas
ang magreresulta sa pagwawakas
'o baka nama'y walang lunas
upang pagkakaibiga'y mailigtas
ilang luhang kailangang mapatak
para kalamnan ko'y umiyak
'o baka nama'y buhay ko'y matagal nang wasak
ngunit pinili ko paring itahak
ilang karanasan ng pang-aabuso
hanggang sa lumukot ang puso ko
'o baka nama'y sira na pala ito
subalit ngayon lang napagtanto
ilang sikreto ang dapat itago
hanggang sa mabaon sa puso't isip ko
ilang pagtulak ng mga mahal ko palayo
hanggang sa ako'y mapag-isa sa aking mundo
ilang beses dapat marinig ang aking hiyaw
ilang beses dapat tumama ang mga hataw
ilang beses dapat sa araw-araw
ilang beses dapat ako aayaw
hanggang sa tuluyan na akong nagbago
hanggang sa ang dating ako ay gumuho
haqnggang sa makikita ang pagod sa mukha ko
hanggang sa hindi na ako ang makulay na paro-paro
ngayon, ngiti ay may palya
sa katuwaa'y sawa na
pati tawa ay dinadaya
lawang-lawa ang aking mga maya
ngayon, magulo ang aking buhay
problema ang lahat ng bagay
walang solusyon, hindi nakakalakbay
nananatili sa dulo ng tulay
ngayon, tinatanong ang sarili ko
paano nga ba maging kuntento
kung ganito ang aking kwento
walang saya, dehado
ngayon, marami akong katanungan
pagmamahal pa ba'y paniniwalaan
gayong kasiyahang walang hanggan
nasaan ang dapat kong mararamdaman
ngayon, sarili'y wala nang halaga
walang espesyal na pag-aalaga
kaya'y mga mahal ko'y nawala
sa noong masasayang alaala
ngayon, hindi na bago ang pasakit
sa binggit ng tulay nakakapit
takot malaglag sa dilim
kung saan higit pa sa sakit ang naglalagim
ngayon, sobra pa sa marumi
buong katawan, puso't isipa'y hati
nagbibilang hanggang kailan maglalabi
tila sa kamataya'y binibigay ang sarili
bakit nabigyang pagkakataon
sa pag-inom ng lason
bakit nabigyang rason
upang ako'y hindi na bumangon
bakit nagkaganito ang lahat
bakit kasuklaman ay kumalat
bakit dating saya'y hindi naging sapat
bakit hindi na lang naging tapat
kaya ito sana'y pagtatapos
sabay ng sulating kalunos-lunos
kasabay ng luha kong paubos
at lakbay na makakapos
paalam sa kasiyahang hindi malilimutan
sa buhay kong aking naranasan
paalam sa kahirapang naramdaman
sa tagumpay kong aking napanalunan
