my story

het foute pad

ik heb intussen de cursus interventie gevolgd bij het rode kruis dat wil zeggen dat je naar festivals en sportpaleisen mee mocht gaan.

Binnen kort ga ik ook voor de verzorging, dan mag ik bij grotere diensten in de hulppost staan om mensen te helpen die in nood zijn.

Ik ben wel benieuwd hoe ik het er vanaf ga brengen.

Tussen Wesley en mij loopt het tegenwoordig niet meer zo goed.

We hebben enorm veel ruzie en hij komt niet meer elke dag langs.

Psychologisch gaat het ook een heel pak minder, door de ruzie kan ik niet over mijn problemen praten en dat uitzich in zelfverminking.

Ik ga nog even wat wandelen he mama zei ik en trok de deur achter me toe zonder een antwoord te hebben gehoord.

Het was al laat en de zon was aan het ondergaan.

Tegenwoordig liep ik wel vaker nog zo laat op straat, ik had dan eindelijk rust en niemand was om me heen.

'Heeey lauuraa! hoelang is da wel ni geleden!' riep een stem uit de verte.

'euh dat moet wel een jaar of 2geleden zijn' zeg ik met een zachte stem.

Het was mijn ex Matthias en sinds het uit was gegaan had ik nooit meer iets gehoord van hem.

Hij zat aan de drugs, en koos er uiteindelijk ook voor in plaats van mij.

Ik bleef wat staan praten  met hem en herinneringen kwamen boven.

Hij stak een sigaret op ale dat dacht ik toch.

Het rook niet naar sigaretten, maar naar een geur die me toch wel wat bekend voor kwam.

Nu wist ik het weer, het was een jointje wiet drugs!

'jij ook' vroeg matthias plots.

'Euh nee dankje ik gebruik niet' maar in gedachten zou ik niets liever willen.

*de volgende avond*

Ik ging weer naar buiten, Wesley en ik hadden weer ruzie gemaakt en had nood aan rust.

'Amai nu kom ik u wel heel veel tegen he' en dan zag ik matthias weer staan.

'Hey jij hier ook ? ik heb is een vraagje mag ik mee smoren ?' vroeg ik toch wel wat verlegen.

*Waar ben ik nu mee bezig! Ik gebruik geen drugs of toch wel?...*

*een 3tal weken later*

Elke dag smoorde ik een jointje, ik kon niet meer zonder.

Het was zo een zalig gevoel, even van de wereld verdwijnen en alles kunnen vergeten.

Door het zalig gevoel begon ik meer en meer te gebruiken, en niemand had iets door.

Ik sprak vaak af met matthias, ik kreeg de drugs gratis van hem wat voor mij in mijn voordeel was.

Op een dag had hij wat meer voor me bij.

Xtc ... ja ik zeg het goed xtc die kleine pilletjes.

ik nam het aan maar was toch wel wat aan het twijfelen.

*Zou ik het nemen of niet het is niet niets natuurlijk*

*een half jaar verder*

tussen Wesley en mij ging het als maar slechter.

we praten niet meer met elkaar, en in de zetel zaten we naast elkaar of we op de bus aan het wachten waren en elkaar niet eens kenden.

Ik praten niet over mijn problemen, nee ik had iets veel beters gevonden.

Drugs...

Het voelde of ik alles aan kon, ik was weg van de wereld en niets of niemand kon me wat schelen.

in deze periode had ik enorm veel ruzie met mijn ouders.

Ze wisten niet wat er in me omging en waar ik mee bezig was, het kon me eigenlijk ook wat weinig schelen.

Ik rookte minstens 3tot 4 jointjes per dag en hier en dan nam ik een pilletje, ook wel xtc genoemd.

deze avond ging ik feesten.

Ik vertrok richting het park nog gauw eentje smoren en slikken.

Ik nam deze avond meer als normaal.

Ik kwam aan in het park waar een vriendin al op me stond te wachten.

'hey laura we gaan eerst naar koen zijn appartement, en dan gaan we verder feesten' zei lindsay tegen me.

Ik vond het goed, ik was inmiddels al zo stoned dat ik van niets het besef had.

We kwamen aan in koen zijn appartement, het was heel klein maar toch gezellig.

plots voelde ik me echt niet goed en besloot om even op koen zijn bed te gaan liggen.

Het werd zwart voor mijn ogen, alles draaide en kreeg een lichte vorm van stuiptrekkingen...

*hu wat is hier aan de hand ? ik kan niet meer bewegen ik kan niets zeggen help wat is er toch aan de hand* dacht ik

En het werd volledig zwart en voelde niets meer.

Ik was bewusteloos gevallen ...

Hey iedereen,

bedankt dat jullie mijn boek willen lezen.

Ik wou toch even er bij vertellen dat dit hoofdstuk me heel zwaar viel.

Soms heb ik er nog steeds nood aan om even terug het gevoel te hebben van vroeger "even alles aan kunnen en even van de wereld te kunnen verdwijnen"

maar ik doe het niet. ik heb er inmiddels hard genoeg ervoor moeten vechten hoe? dat zien jullie in de volgende hoofdstukken.

reageren mag altijd

Xxx laura