Straten van Vuur | Harry Styles

Hoofdstuk 3 - Harry Styles

'Hey, haal je voeten van de tafel af!' riep mijn huisgenoot Jackson, toen hij binnenkwam. Hij probeerde mijn voeten op te tillen, terwijl hij snel het papier onder mijn voeten vandaan probeerde te trekken. Ik fronste diep mijn wenkbrauwen en haalde mijn voeten van de tafel af.

'Rustig maar hoor, het is niet dat we nooit met onze voeten op de tafel zitten,' zei ik sarcastisch, terwijl ik een blik wisselde met Wendy, die naast me zat op de bank. Ze begon te grinniken. 'Jacks heeft sinds kort een nieuw liefje, ze is toevallig ook kunstenares,' gniffelde Wendy.

Ik maakte een 'O' gebaar met mijn mond, terwijl ik begon te lachen. 'Aha, ze heeft natuurlijk een mooie tekening voor je gemaakt,' grapte ik. Jackson rolde zijn ogen. 'Ja, nee, ja, weet ik veel..' mompelde Jackson ongemakkelijk. Dus ik stond op om te kijken wat er op de tekening stond.

Toen ik hem uit zijn handen wil grijpen hield Jackson hem omhoog. 'Kom op, laat zien,' zei ik. Inmiddels was Wendy ook opgestaan en het lukte haar om de tekening van Jackson af te pakken. Ze keek er na en liep een rondje om de tafel, zodat ze naast mij stond.

Jackson was op het papier getekend. Hij was volledig naakt. Wendy en ik begonnen te schater lachen, terwijl Jackson met rode wangen het papier weer terug pakte. 'Nou ja, als je er zo uit ziet naakt vraag ik me af hoe lang de relatie nog gaat duren,' grapte Wendy. Jackson wist van frustratie niet waar hij het zoeken moest.

'Bedankt voor jullie feedback,' mompelde hij, terwijl hij richting zijn kamer ging. 'Als niemand het mocht zien, waarom ligt het dan hier?' riep ik hem na, maar hij vertikte het om te reageren. Wendy en ik plofte weer op de bank. Ze pakte een pakje sigaretten van tafel en bood me er eentje aan.

Ik pakte de sigaret en greep de aansteker van het tafeltje naast me. Nadat ik de sigaret had aangestoken gaf ik hem aan Wendy, terwijl we samen naar de televisie keken. Ik had drie huisgenoten. Wendy, Helena en dus Jackson. Al hoewel ik het idee had dat we binnenkort met z'n drieën zouden zijn, aangezien Helena steeds vaker te vinden was bij haar nieuwe vriend.

We woonden op een kleine afstand van Bob's Coffee. Het was een prima wijk om te wonen voor jonge mensen, maar de wijk ging steeds meer achteruit. Veel jonge mensen trokken naar het centrum op het moment dat ze carrière gingen maken en de mensen die juist woningen in het centrum niet konden betalen, trokken naar dit deel van de stad.

Hierdoor kwamen er veel bewoners bij die overlast veroorzaakten, waardoor gezinnen zich helemaal niet meer vestigden in dit deel van de stad. Ik had het zelf in ieder geval nog prima naar mijn zin, maar wanneer Bob aan het piekeren was, sprak de uitdrukking op zijn gezicht boekdelen.

'Nog plannen vanavond?' vroeg ik Wendy. Ze haalde haar schouders op. 'Niet echt,' mompelde ze, terwijl ze haar schouders op haalde en een wolkje rook uitblies. Op dat moment ging de bel. 'Jij zit er het dichts bij,' zei ik. Wendy stond zuchtend op en sjokte richting de bel. 'Ja?' zei ze, gespeeld aardig.

Ik probeerde het programma op de televisie te volgen, maar Wendy trok mijn aandacht omdat haar toon plotseling veranderde. 'Nee, natuurlijk ben je welkom! Kom maar naar boven,' zei Wendy, die de rode knop indrukte, zodat de deur beneden openging. Ik fronste mijn wenkbrauwen en realiseerde me dat het geluid van de televisie niet eens aanstond.

Terwijl ik de afstandsbediening zocht en de kussens één voor één uit de bank haalde, opende Wendy de deur. Er stond een meisje met lange blonde haren in deuropening, met ongeveer dezelfde lengte als Wendy. Ik vermoedde van afstand dat ze zonder schoenen kleiner zou zijn als Wendy. Ik begon te grinniken.

'Hey,' zei de blonde jongedame, terwijl ze Wendy op haar wang kuste. Ik haalde een wenkbrauw op. 'Geen plannen, huh?' vroeg ik me hardop af. Wendy rolde met haar ogen en duwde de deur dicht. 'Jij redt jezelf wel hè,' zei ze, met een gespeelde glimlach. Ik nam een hijs van mijn sigaret en tikte hem af in de asbak.