Taken

Stay with me

Κοιμάμαι άνετος στο δωμάτιο μου και ακούω ξυπνάω από έναν απότομο ήχο...μοιαζει με βήχα...αλλά δεν είμαι σίγουρος...Μέχρι που ξανά ακούγεται...Η Κατάνια είναι σίγουρα..Ο Ted δεν θα έχει γυρίσει ακόμα...Είναι μόνο μια πάρα τέταρτο...Πολύ νωρίς για αυτόν...τρέχω στο δωμάτιο της και την βλέπω να σέρνεται κάτω...Είναι ιδρωμένη και η παλάμη της έχει αίμα...βήχει ξανά και ξανά και στο πάτωμα φαίνονται κηλίδες αίματος...
Την παίρνω στα χερια μου και προσπαθώ να την ηρεμήσω...δυσκολεύεται να αναπνεύσει...
"Κατάνια...Κατάνια συνελθε...Κατανια"

Κλείνει τα μάτια της σφιχτά σαν να θέλει να ξεφυγει από κάποιον εφιάλτη...αλλά φαίνεται πως δεν είναι τόσο ευκολο....Την έχω στην αγκαλιά μου και πραγματικά νιώθω τόσο μαλακας που δεν μπορώ να κάνω τίποτε να την βοηθήσω...συνελθε Κατάνια...αν πάθει κάτι θ το εχω τύψεις όλη μου τη ζωή...Εσύ δεν φταις πουθενά...Δεν πρέπει να τιμώρησε έτσι ρε γαμωτο...
Τώρα πια έχει χάσει τελείως τις αισθησεις της...και εγώ είμαι έτοιμος να αρχίσω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοιχο....αλλά όχι...Όχι όχι...πρέπει να μείνω ψύχραιμος...ας μου πει κάποιος τι πρέπει ν κανω?...προλαβαίνω να πάρω τηλέφωνο τον Ντέιβιντ?

"Σήκωσε το γαμω το σπίτι σου"
"Εεεεε my friend...τσιλαρησε λίγο...τι έγινε?"
"Η Κατάνια...έχει χάσει τις αισθήσεις της και εγω δεν ξέρω τι να κάνω...πες μου πως θα την κάνω να συνελθει...πες μου κάτι Ντέιβιντ...μιλά γαμω"
"Πρωτ πες μου τι έγινε από την αρχη...απλά λιποθύμησε...αν συνεβει αυτο θα συνέλθει μην αγχ-"
"Άρχισε να βήχει και να φτύνει αίμα...Μετά έπεσε κάτω και δεν έχει συνέλθει...έχουν περάσει περίπου τρια τέσσερα λεπτα και δεν εχει συνελθει...τι θα κανω?"
"Λοιπόν...πρώτα ηρέμησε...Είσαι δίπλα της?"
"Ναι"
"Πιάσε με τον αντιχειρα και τον δείκτη τον λαιμό της ψηλά...κάτω από το πηγούνι...και πίεσε εκει:
"Ω-ωραία...περιμενε"
"Συνέρχεται?"
"Αχχχ...Ναι...Ντέιβιντ ευχαριστώ παρα πολυ...σε υπέρ ευ-"
"Μην με ευχαριστείς...Αυτό θα το δείξεις και στον Ted Γιατί κατά ενενήντα τις εκατό θα το παθαίνει συχνά"
"Τι?...Δηλαδή θα ξανά συμβεί?"
"Πολύ πιθανό...έπαθε κρίση επιληψίας στον κατώτερο βαθμό...είδες να της γυρνάνε τ μάτια?"
"Ναι...πριν πέσει κατω"
"Ωραία...θα την αφήνετε να πέφτει και μετά θα κάνετε αυτό που σας έδειξα...και πάνω από όλα ηρεμία...Μια λάθος κίνηση την σκοτωσε"
"Για καλό μου το είπες?"
"Πρέπει να ξέρετε τα παντα"
"Καλά...κλείσε Γιατί συνερχεται"
"Μισό λεπτό...βαλτην στο κρεβάτι αλλά για λίγη ώρα μην την αφήσετε να κοιμηθεί...και καλύτερα να είναι κάποιος μαζί της σήμερα στο δωμάτιο...θα ερχόμουν αλλά ξέρετε ότι δεν με συμπαθεί πολύ ο Νέος της εαυτος"
"Εντάξει...σε ευχαριστώ πολυ"
"Ότι χρειαστείτε πάρτε με τηλέφωνο...Ότι ώρα και να ειναι"
"Οκ ρε φίλε...να σαι καλα"

[...]
"Νιώθεις σίγουρα καλύτερα?"
"Ναι Taylor...Είμαι Εντάξει...σε ευχαριστώ παρα πολυ"
"Τι λες τώρα?...Δεν θα σε βοηθούσα?"
"Εντάξει είσαι ο κολλητος μου...αλλά μερικές φορές σε νιώθω απόμακρο...και εσενα και τον Ted"
"Δεν έχει αλλάξει τίποτε...μπορείς να στηρίζεται επάνω μας για οτιδηποτε"
"Ναι όμως νιώθω πως έχουν αλλάξει πολλα"
"Τι?"
"Ας πούμε η συμπεριφορά σας απέναντι μου...είστε διαφορετικοί...Σαν να μην είσαι φίλος μου και εκείνος το αγόρι μου"
"Σου φαίνεται...απλά περάσαμε όλοι πλάκα σοκ και τώρα είναι δύσκολο να είμαστε όπως πριν...αλλά είπα δύσκολο...Όχι αδυνατον"
"Άντε να δω...Πόσο θα είναι αυτό το δύσκολο...μέρες?..μήνες?...χρόνια μήπως?"
"Έλα τώρα μην τα σκέφτεσαι αυτά...κοιμήσου...Είναι τρεις και μιση"
"Και εσύ που θα πας?"
"Εδώ θα είμαι...Μην φοβάσαι δεν θα σε αφησω"
"Θέλω να έρθεις να κοιμηθείς μαζί ου"
"Όπα κάτσε...πολλά θες...Αυτό που ζητά δεν γινετε"
"Γιατί?"
"Γιατί για αυτή τη δουλειά είναι ο Ted"
"Ναι αλλα που είναι ο Ted?"
"Θα ερθει"
"Μέχρι να ερθει δεν μπορείς να έρθεις να κοιμηθούμε μαζί?...φοβάμαι μόνη μου"
"Καλά...μαζεψου"
"Το ήξερα ότι θα μου έκανες τη χάρη...Γιατί είσαι φίλος...Για αυτο"μου μιλάει τόσο ναζιαρικα...ρε μπας και δεν είναι παρθένα και μας δουλεύει ψιλό γαζί?
"Θα με πάρεις αγκαλίτσα που κρυώνω?"
"Να σου φέρω μια πιο χοντρή κουβέρτα?"
"Όχι...να με πάρεις αγκαλιτσα"
"Καλαααα"
"Έλα όμως λίγο πιο κοντα"
"Να έρθω και λίγο πιο κοντα...εντάξει τώρα?"
"Νομίζω Ναι...καληνυχτα"είπα και την ένιωθα να με ακουμπάει παντού...παντού ομως
Ααα ρε κατακαημενε Ted...που να ξερες τι είχαμε τόσο καιρό στα χερια μας...

......................................................
Ποια είναι η κοπέλα και τι έκανε στην Κατάνια?

Σας άρεσε το κεφάλαιο?...Είναι λίγο πεταχτουλα ή ιδέα μου είναι?

Πατήστε το αστεράκι Αφήστε αν θέλετε κάποιο σχόλιο και τα λεμε στο επόμενο...φιλάκια μωρακια💋💋