Yani şimdi bizim sınıf harbi aç. Yani gerçekten aç.
Birgün biz o kadar açız ki gittik markete ne bulursak aldık. Yani ordu gelse doyar o derece. Cipsler, kolalar, bonibonlar ,bisküvitler, çukulatalar maşallah ne arasan var yani.
İşte bizde aldık bunları gittik okula sıra falan olduk böyle o kızgın güneşin altında bekledik falan. Yani ben boşuna bizim okula f tipi kapalı cezaevi demiyorum demi. İşte sonra sınıfa girdik ders falan derken tenefüs=aldıklarımızı yemek.
Bizde hayvan gibi oturduk 7 dk-evt üşenmedim dk tuttum- hepsini silip süpürdük böyle kırıntısı kalmadı hiçbir şeyin. Sonra bizm ing dersimiz vardı. Geldi bizim yakuşuklu ingilizceci. Adam baktı böyle poşetlere sonra bize baktı sonra tekrar poşetlere sonra tekrar bize baktı en sonunda da ''Yani o kadar yiyorsunuz nereye gidiyor bunlar anlamıyorum gızzlar'' dedi. Bizde tabi bi havalardayız kilo almıyoz ya. Bende içimden şarkı söylüyom 'doymadık doyamadık cipslerimize kıskançlıktan çıldıranlar dursun sıra o cipslerde' ehehe yine mikemmelim ya.
Bu halde bile espirir yapıyom.İşte ondan sonra tabi biz artık nasıl hayvan gibi yemişsek hepimizin karnı ağrımaya başladı. İlk önce dil anlatımcı sonra matematikçi derken anlayacağınız tüm okulun diline düştük.Ama biz yüzsüsüz ertesi gün yine aldık yine hayvan gibi yedik ama bu sefer kimseye söylemedik. Yani gebersek bile en azından bizle dalga geçemeyecekler. Ama o değilde eğer bize otopsi yaparlarsa ve otopsi yapan daktır yakuşukluysa rezil olduk. İşin o tarafı kötü.
İşte buda benim mal bir günümmmm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
bir malın günlüğü
HumorKomik mi olacak yoksa trajedi mi hiç bir fikrim yok. Ama gerçek hayat hikayesi olacağı kesin. Burası bizim yaşantımız ve bizim hissettiklerimiz. BİR MALIN GÜNLÜĞÜNE HOŞ GELDİNİZ...