Why him? | COMPLETE |

Part 39

Nang mabasa ko yung reply agad akong pumunta sa sendbox para tignan kung ilang tanong ba at text ang nasend ko at ang dami niyang sagot.

"Bessue! Tara gala?!"

Wait yan lang naman sinabi ko ah? Huh? Okay?

"Easy lang bessue!" I replied. Magi-guitara nalang ako.

Syempre credits sa boss ko hahaha
-Kim Taehyung- ✨

Nag-eenjoy nako ng biglang may nagtext.

"Ugh! Bessue naman eh!" Sabay kuha ng phone ko pero hindi si Vera yung nag text kundi yung papa ni Taehyung.

"Ha? Bakit naman kaya?" Kaya inopen ko yung text niya.

"Ah Good day Y/N so where having a party here in the office so I want to invite you and also my son. Kapag hindi mo siya nadala......" my hearteu kinakabahan ako!

"......wag ka na ding pumunta."

I closed my eyes and breathed. "Okay!"
Ano to challenge? Aish! Pero okay na din yun para naman maging close sila no.

"Okay! Ako pa ba! Hahahaha 😭"

Hindi ko muna tinuloy yung pag guguitara ko para nakapag isip kung ano ba ang strategy ang gagawin ko.

Tumayo ako. Pretending na kausap ko si Taehyung.

"Ya~ nagtext papa mo, and sabi niy magkakaroon ng party at invited tayo. So whether you like it or not pupunta tayo okay?" (Normal)

"Yaaa! May pupuntahan tayong party so be ready! Arasso?" (Cool)

"Ya~ Taehyung-ah kasi invited tayo sa party ng papa mo so dapat pumunta tayo kasi baka matanggal ako sa trabaho kapag hindi tayo susunod. Jebal~" (cuteee)

"Aish~ hindi mali eh, dapat...."

I try to pose like seductively. Yuck hindi ko kaya... I give up! "Kakain muna akez"

So bigla akong humarap. I saw HIM. Staring confused to me.

"What are you doing?" He said. Pero walang kagalaw galaw. Ako naman parang statue din na nakatitig sa kanya trying to act innocent na parang wala siyang nakita.

"H-uh? Ako ah? Wala wala! Haha~ (sabay kamot sa ulo) KALA KO BA MAMAYA KA PA UUWI ANONG ORAS PALANG HAHAHAHA!" Sabay lapit sa kanya para magmukang normal ang lahat lahat at sabay hampas sa balikat niya.

"Ah kasi may nakalimutan ako kaya kukunin ko lang. Naalala ko lang nung nasa kalagitnaan nako kaya bumalik ako... hindi ko naman alam na....." agad ko siyang pinutol sa sasabihin niya.

"Ah! Hahahaha okay okay! Gets ko na. Ah kain muna tayo." Trying to escape to the EMBARRASSING MOMENT.

"A-ah sige hindi na una na din ako."

"Ah okay~" sagot ko and trying to act cool na parang walang nangyari. But then pagkaalis niya I hardly messed my hair! Ginawa ko na lahat I frowned, I pouted, and I stare at nothing. A moment of silence, yung ang naririnig mo lang ay yung huni ng mga ibon. BALIW NAKO.

Pano ko nga sasabihin yun! Huhuhu help me mga bessue!

..

It's already 3 pm pero wala pa rin siya.

"Nasan na ba yun? Maghahapon na eh wala pa siya." I try to call him but it was busy. "Aish! Bahala na nga."

I open the television pero walang magandang palabas. Pumunta ako sa kusina at walang pagkain "Ano ba naman to ang yaman yaman walang pagkain. Tss. Iniwan ako nang walang pagkain ano to!"

Wala akong magawa so nilibang ko yung sarili ko. I went outside near the park. Naglakad lang ako para makita yung magandang sunset.

Nakikita yung mga bata naglalaro. Nakakita din ako ng mga couplesssssss "Ya~ Mga taong to dun nga kayo sa ibang pwesto!" Bulong ko sa sarili ko. Pagkalingon ko meron pang ibang couple "Tama ba tong pinuntahan ko?" I rolled my eyes.

Umalis nako. Hindi naging maganda ang scenery para sakin HAHAHAHA nag bitter. So I went to cafe nagugutom nanaman ako.

I looked around. Tumitingin tingin. Ang gandaaa 😍

BUT......