True Love Waits | 지홉

final

dokuzu otuz iki geçiyordu
biliyordum hala kapının öbür tarafında
fırtına altındaki bir ağaç gibi
tir tir titrediğini
anlamadığım ise
neden gitmediğindi
,
komik ya hayat
ben sana gitme diye yalvarırken
sağırdın yakarışlarıma
şimdi bendim yüzüne kapıyı kapatan
sendin gitmeyen
,
ve anlamadım
çiçek kokan ruhunu
neden taşıdığını mezarıma
baharı getirebileceğini mi düşündün
kış ayazına
,
ve yine de kendimi unuttum
kapının eşiğinde
elim kapı kolunda
ruhum ise orada, seninle
,
neden ağladığını
bilmeyen ben
neden seni kollarının arasına aldı
onu da bilmiyordu
soluk soluğa kalmıştın
iç çekişlerin bitmedi
sallanan omuzlarından tuttum seni
burnunun ucundan damlayan gözyaşı
dudaklarına düşüverdi
ben ise hüznünü paylaşırcasına öptüm dudaklarından
,
"Bak" dedin
cebinden kırışmış bir kağıt çıkartıp
benim yorgun yüzümdü
kağıdın ortasında can bulmuş olan
"Neden?" sordum
benim gibi ucuz bir adam için neden harcadın kalemini
diyemedim, dilim varmadı
"Çizdiğim her şeyden nefret ediyorum"
konuştun yaşlarla parlayan gözlerinle
"O yüzden hep seni çizer oldum Jimin"
"Çünkü senden asla nefret edemem"

ve hatırladım bir kez daha
gerçek aşk
bekler