''Igalang ang mga gurong nagpapamulat ng isip sapagkat kung utang sa magulang ang pagiging tao ay utang naman sa nagturo ang pagpapakatao.''
(Gregoria De Jesus, "Ikaanim sa ''Sampung Tagubilin o Aral sa mga Kabataan'', Mga Tala ng Aking Buhay at mga Ulat ng Katipunan, Gerona, Tarlac, 1932)
Ikaw, maestra ay isang hamak na balyente
Ang iyong kapitagan ay namumukod tangi kaninuman
Ikaw man ay nasasalat sa salapi't karangyaan,
Hindi alintana't ang mahalaga'y makapagturo lamang.
Ang iyong bokasyon ay walang pabuyang katumbas,
'pagkat ang iyong pagiliw ay lubhang matimyas
Adhikai'y matutunghayan sa iyong mga kasangkapan
Kainaman sa pagpapanuto ay may kalakip na kagalingan
Kahalagahan ng edukasyon ay lubos na inihahayag.
Nawa'y lakas at husay ay di kumupas,
upang kasibulan ay tumubong mabuti at magbago
Bilang pagkilala sa iyo o aking maestra,
ang kathang ito ay inaalay lamang para sa iyo
Yaring tunay mula sa payak kong puso
Alang-alang sa mga musmos na pag-asa ng bayan.
Nawa'y huwag lamang mapusyaw ang yaong pag-ibig 'Pagkat sayo inihabilin ang nagingislap na liyabe ng karunungan at pagkaingatan
Anupa't bagamat walang naging likhang guro? Marahil ang sandaigdigan ay suklob pa rin ng mga estupido
Kapararakan ang siyang monarka't mananaig
Kasalatan ng pagiging moral disin sana'y laganap
Pagtakbo ang katalinuhan ay hihinto't titila O puso ng mais, kamusta ka naman?
Hinugot ka upang lumikha ng kagitingan Taglay mo ang katangi-tanging kakayahan Isa kang bayani sa likas mong pamamaraan Kapara noong niluoy na kabayanihan
Inaalay ang lahat makamit lamang ang kalayaan
Husto na ang salaysay upang ika'y parangalan.
