Red Eyes Burdened With Fate | Uchiha Itachi [TR]

Ölüm Nedir?

Uchiha Itachi kim olduğunu öğrendiği günü net bir şekilde hatırlıyordu. Yağmurlu bir gündü. Gözünüzü bile açamayacağınız kadar kuvvetli bir rüzgar vardı. Yağmur daha 4 yaşında olan Itachi'nin küçük bedenine acımasız bir şekilde yağıyordu. Yanında duran babası ona bir teselli sözü bile vermedi.

Ama Itachi böyle şeyler istemiyordu.

"Sakın unutma, savaş böyle birşey."

Ağır yağmurun sesi arasında babasının sözleri Itachi'nin kalbine dokunmuştu.

Savaş...

Savaş, 4 yaşındaki bir çocuğun öğrenmemesi gereken bir kelime. Itachi'nin önündeki sahne onun yaşındaki hiçbir çocuğun görmediği bir sahneydi.

Ceset, ceset, ceset. Dağ gibi üst üste binmiş cesetler vardı her yerde. Sakinlik ve huzur adına hiçbir şey yoktu. Ölü bedenlerin hepsinde acı dolu bir yüz ifadesi vardı.

"Sen de birgün ninja olacaksın. Savaş kapıya dayandığında shinobiliğin gerçek anlamını öğreneceksin. Şu anda ayak bastığın dünya bunun için ipucu sadece."

Itachi, babasının sözlerini duyduğunda ürperdi. Konsantrasyonunu kaybederse gözyaşlarına boğulacaktı, fakat korku veya mutsuzluk hissetmenin anlamı yoktu. Yaşadığı duyguları anlatacak bir kelime bulamıyordu ve bilmediği bir nedenden dolayı kalbini ağır hissetmeye, göğüs kafesinin daraldığını hissediyordu.

Ölen şinobilerin hangi ülkeden veya köyden olduğu önemli değildi. Hepsinin yüzündeki ızdırap ifadesi aynıydı. İstedikleri için ölen tek bir kişi bile olduğunu sanmıyorum.

Yinede hepsi öldü.

Neden?

Savaş için.

"Baba...?"

İlk defa titrediğini farketti. Soğuk yüzünden olmamıştı bu. Cesetlerden korktuğu için de değildi. Sinirlendiği için titriyordu.

"Neden burada?"

Oğlunun söylediği sözden sonra Fugaku, birkaç saniye sessiz kaldı. Sözlerini özenle seçmeye çalışıyordu.

"Zeki bir çocuksun Itachi."

Ölü bedenlere bakarak babasının cevabını bekledi. Bunun yerine alnında bir şey hisseti.
Bu, babasının parmağıydı.

"Bu yüzden sana korkunç gerçeği göstermek istedim."

Itachi, "gerçek" sözcüğünü kalbinin derinliklerinde aramaya çalıştı. Sadece 4 yaşındaydı. "Gerçek" ile "Kurgu" kelimesinin arasındaki farkı anlayabilecek yaşta değildi. Buna rağmen babasının demek istediği şeyi anlamıştı.

"Yaşadığım dünya..."

Babası sözünü kesti.

"Itachi, bugün burada gördüklerini asla unutma."

Babasının sözüne uyarak, gözünü iyice açtı. Bu manzarayı bir daha unutmamak için. Derin bir nefes aldı, bu manzara ona nefes darlığı çektiriyordu çünkü. Burayı artık bir cehennem gibi görmeye başlamıştı.

Dikkatlice, elini kalbine koydu.

"Ne oldu?" Dedi babası.

"Değiştireceğim." Dedi içinden.

Sebep ne olursa olsun savaşla çözmek doğru değildi. Dünya böyleyse, değişmesi gerekti.

Itachi bunu asla unutmayacaktı.