HET LEVEN

Waarom ik 3

Die dag veranderd alles voor mij.
Die ene WOENSDAG ochtend op school.

Ik ging niet terug naar huis, maar ging naar een tienermeisjeshuis. Ik vond het eng, ik ben 17 jaar heb nog nooit zonder mijn mama en papa geleefd. Het was eng om daar binnen te komen, niet wetende wat met mij gaat gebeuren! Thuis wist ik wat er met mijn zou gaan gebeuren. Hier weet ik niks, ik vindt het maar eng.

Het was heel leuk daar, ik kreeg zakgeld wat ik nooit van mijn ouders heb gehad. Ik kon gaan werken, omdat ik niet alles in huishouden hoefde te doen.

Er was ondertussen een proces geopend, mijn vader zit vast en mijn moeder zit in een psychiatrische inrichting. Mijn advocaat vertelde dat mijn vader kans heeft op 8 jaar celstraf! Is dat voldoende van al die jaren wat hij mij heeft aangedaan?
Zal ik mijn familie ooit kunnen vergeven?

In de weken dat ik hier zit heb ik niks van mijn "lieftallige" broers en zussen gehoord, ik weet niet eens of ze weten wat er met mij is gebeurt.

Ik laat die gedachtes los en ga verder wat ik eerder al deed.... Dat zal ik altijd blijven doen, in mijn eigen kleine bubbels. Met vele grote dromen, dromen die ik voor mijn zelf voor laten uitkomen.

Ik krijg nu de kans om te zijn wie ik wil zijn.
Ik zal dit met bijdrage handen aannemen, maar het doet me pijn dat ik deze kans zelfstandig ga moeten bewandelen, zonder steun van mijn eigen bloed.