"Beyaz bir sayfadır hayat. Üzerine ne yazsak kirlenir" diyordu Hakkı Yalçın. İçinden geçtiğimiz şimdi ki zamanı düşündüm de, temiz kalabilmek adına neler yaptık?
Suya sabuna dokunmayanlar ülkesinde hangimizin elleri ak şimdi? Her sabaha korkuyla uyandığımız bu günlerde, sevginin hiç hükmü kalmadı mı?
Bugününü mahvettiğimiz çocukların gelecekte bizlere bir bedel ödetmeyecek mi sanıyorsunuz? Birbirimizi yemek ve ötekileştirmek yerine ne zaman kardeşliği hatırlayıp kucaklayacağız? Madem beyaz bir sayfadır hayat, o sayfayı güzelliklerle kirletmeyi düşünmeyecek miyiz hiç? Topluma yön veren insanlara bakıyorum, içim kararıyor. Yozlaşan değerlere bakıyorum hep ümitle. Eski güzellikleri bir daha bulur muyuz diye?
Paranın tadını alanlar, onurlu ve sevgi dolu bir hayatın adını ağzına alır mı?. Bakıyorum da.. Şimdi ki zaman pis pis sırıtıyor. Paranın sesi mazlumların sesini bastırıyor. Zalimler, haksızlıkla sınıyor güçlerini. Hiçbir şeyin tarafsızlığı kalmadı. Ne siyasetin, ne hukukun, ne de sanatın. Dürüstlüğün teminatı olan vicdanlar kayıpta. Dünlerin kardeşliği yerine bugün düşmanlık ön plandaysa, Gelecek adına korkun.. Çocuklar adına da.
Oysa bizim ülkemiz böyle değildi eskiden. Sevgi vardı, İnsanların iliklerine kadar işlemiş. Pencereler şimdi ki gibi bir birine dargın bakmazdı, komşu bakardı. Ama kimse kimsenin ayıbına bakmazdı. Acılarımız bile ortak dilimizdi. Hep beraber ağlardı komşu kadınlar Yemen Türküsüne. Düşeni kaldırmak en öncelikli görevimizdi. Komşuda pişen bize de düşer gözüyle bakılmazdı. Herkes birer emekçiydi o zamanlar. Alın teri ile kazanılmayan mal maldan sayılmazdı.
Hepimiz iyi biliyoruz ki, şimdiki zamanın kötülüklerini geçmiş zamanın güzelliklerine sığınarak ödeştiremeyiz. Bu yüzden bu dünyayı huzur içinde terk etmek istiyorsak İlk işimiz kardeşliği tekrar yaşatmak olmalı. Sevmek olmalı. Sevgiyle bakmak olmalı.
Çünkü: "Sadece sevin yeter.. Gerisini Aşk halleder" diyor Ertan Kaya Duyuyor musunuz?..
