ABNORMAL STORY: ANG BOYFRIEND KONG PAYATOT

SENGKE- HE'S DEAD

Sengke- He's Dead.

Sinabing nasa kanila si Daniel. Na-kinidnap nila to at nasa lumang building sila sa may east wood. Pumunta daw ako doon kung gusto ko pa siya makita!

Nag-overtake ako at mabilis na nagu-turn hanggang sa makarating ako doon sa lumang building. Bumaba ako ng sasakyan ko ng maingat, pero before ako sumugod kinuha ko yung greygun pistol ko sa may ilalalim ng backseat. Maingat na umakyat ako sa lumang building. Naglakad ako hanggang second floor at andoon silang lahat.

Mga tanga rin tong mga taong to no? Ni hindi man lang naglagay ng bantay sa ibaba... ay putcha! Ako din pala bobo! Kasi nakalimutan kong tumawag ng police, ampupupu naman! Ine-ready ko na yung sarili ko at yung baril ko.

"Itaas niyo yung mga kamay niyo!" Sigaw ko sa kanila habang nakatutok yung baril ko sa kanila.

"Hahahaha! Ang cute---" di niya naituloy yung sasabihin dahil binaril ko siya sa may binti. Napasigaw naman siya at tumagos yung dugo sa may binti niya. Nginitian ko sila. Di ko na kailangan magseryoso looks dahil alam na nila kung anong kaya kong gawin.

"Kalagan niyo siya o patay ka?" Sabi ko at itinutok ko yung baril sa ulo niya. Naramdaman kong natatakot siya hindi niya lang ipinapakita.

"K-kalagan niyo s-siya." Sabi ni Panot boy sa mga tauhan niya. Kinalagan naman nila si Daniel. Unti unti siyang lumapit sa akin.

"Bye bye." Sabi ko at patalikod na naglakad kami habang nakatutok sa kanila yung baril ko. Ng makalayo na kami, tumakbo agad kami ng hawak kamay. Pababa na kami ng biglang.

*bang*

"D-daniel..." Nagaalalang sabi ko sa kanya. Nabaril siya. Pinigilan ko ang luha ko na tumulo. Dahil hindi to ang oras para mag-emote.

Nakipagbarilan ako sa kanila. Inakay ko naman si Daniel. Tumingin ako sa paligid may nakita ako bintana. May naisip akong paraan tutal nasa 1st floor na kami.

"Wag mo akong biguin ah!" Sabi ko sa baril ko.

"Anong gagawin mo?" Tanong ni Daniel habang akay akay ko siya. Nginitian ko lang siya.

"Kaya mo bang sumabay sa akin sa pagtakbo?" Tanong ko sa kanya. Tumango siya. "1...2...3 go!" Pagkasabi ko noon ay mabilis na tumakbo kami sa may bintana.  Binaril ko yung salamin nung bintana at pagkatapos noon ay tumalon kami. Napapikit na lang ako. Yung kamay namin ni Daniel magkahawak kamay pa rin. Bumagsak kami sa isang basurahan? pagkatapos noon ewan ko kung ano na ang nangyari dahil hinimatay ako.

Nagising ako na sa isa akong room ng ospital. Napahawak naman ako sa balakang ko at ulo dahil medyo masakit. Tumayo ako at lumabas ng room. May mga nakasalubong akong nurse at mga doktora na nagmamadali. At ewan ko kung anong sumapi sa akin at sinundan ko sila. Nasa isa silang room. Sumilip ako sa salamin ng pintuan. Pagkasilip ko halos madurog yung puso ko sa nakikita ko. Inere-revibe nila si Daniel.

Yung mga pinigilan kong luha noong nasa lumang building kami ay tuluyan ng lumabas. Napaupo ako doon sa upuan habang umiiyak. Ilang saglit lang ay may lumabas na doctor. Agad na nilapitan ko siya.

"D-doc ano pong nangyari kay Daniel?" Tanong ko sa doctor agad naman niyang nahulaan kung sino yung tinutukoy ko. Napapikit siya, napabuntong hininga at napailing bago sumagot.

"Im sorry miss, but he's dead. Ginawa na namin ang lahat pero... wala na---"

"A-ano?! Di ba doctor ka?! Gawain mong sagipin ang buhay ng isang tao! Babayaran kita ng malaki! Gawin mo lang ang lahat! Sagipin mo siya! Buhayin niyo siya! Nagmamakaawa ako..." Napaupo na lang ako sa sahig. Hindi ko maptanggap na patay na siya! Hindi ko matanggap!

"Waaaaaah! Danieeeeeeel!" Sigaw ko. Wala na akong pake kung tingnan ako ng mga tao. Nagulat ako ng biglang may yumakap sa akin... at si Kuya Xander.

"Kuya... H-hes dead. Di ko man lang nasabi na mahal ko siya." Yun na lang ang nasabi ko bago ako mawalan ulit ng malay.

---

Tatlong taon na ang nakakaraan simula ng mangyari ang lahat. Nami-miss ko na siya. Pero wala naman akong magagawa eh. Nangyari na. Isa na akong sikat na fashion designer. Kung sino sinong artista na ang nagawan ko na ng kasootan and same the old days im the one of the boys pa rin. Di ko pa rin feel ang magsuot ng handle bag at ng mga heels at ng mga magagarang kasuotan like ng mini skirt kahit tinuguringan akong isang fashion designer.

Status ng love life ko? Wala. Parang di ko pa kayang magmahal ng iba. Siya pa rin kasi ang nasa puso ko at wala ng iba.

Sumakay na ako sa kotse ko at pumunta sa paborito kong lugar. Sa Paraiso Ng Pagibig. Pagkarating ko roon ay naupo ako sa damuhan. Nagmuni muni ako. Para pampalipas ng oras.

"Pwedeng makiupo?" Napatulala ako ng marinig ko ang boses niya. Napatingin ako doon sa lalaki pero... nagkamali lang pala ako dahil iba yung itsura niya. Magkaibang magkaiba sila.

Ano ba Kathryn! He's dead! He's dead! Kalimutan mo na siya! Sabi nung kabilang isip ko.

But, how?

To love again.

---

patay na ba talga si Daniel? abangan.