the expectations in your thoughts.

hoofdstuk 3

hoofdstuk 3.

Ik heb gelukkig al m'n strafwerk afgekregen, misschien is het dan ook wel waar. Ik moet me niet aanstellen en niet meer aan daan denken. Daan is degene die me het meest laat lachen, maar ook degene die me het meeste laat huilen. Ik probeer me er even over heen te zetten. Ik ga me omkleden en naar school. Ik krijg een Appje van mama "ik heb je laptop in beslag genomen eens kijken wat je allemaal uitspookt op dat ding" Nee, dit is echt een nachtmerrie. Er staan allemaal privé dingen op. Mijn gesprekken met inge, m'n gevoelens voor daan die ik in een soort van gedicht heb opgeschreven en m'n Twitter staat ook nog ingelogd. Het laatste uur hebben we muziek en we hebben nog een kwartiertje tijd over voordat de les afgelopen is. "Welk liedje willen jullie horen?" vraagt de muziek leraar. Ik gil keihard "mainstreet" Ik had het beter niet kunnen zeggen. "Gay dat is wat ze zijn, kunnen ze geen Engels praten?" Ik word echt helemaal gek, maar ik laat het niet merken. Waarom ben ik dan ook zo stom en zeg ik niet gewoon iets beledigends terug...Ik fiets samen met Annabel naar huis, een andere vriendin van mij. Zij is fan van een of andere rapper. Tja, dat vinden de jongens allemaal wel leuk. Annabel heeft een vriendje, ik ben ergens best jaloers op haar. Stel je voor, ooit met daan romantisch op het strand met ons gezin. "JOYCE KIJK UIT!" gilt Annabel. ik knal keihard op een stilstaande auto. "Auw" is het enige wat ik er nog even uit kan mompelen. "Gaat het joyce?" Er staan inmiddels allemaal mensen om me heen. Ik strompel een beetje overeind en draai een beetje met m'n nek. "Het gaat wel" en na eventjes tot rust komen kan ik overeind komen. Ik loop samen met Annabel naar huis en ga op m'n kamer zitten. "Sorry Annabel maar vind je het heel erg als ik je naar huis stuur?" "Nee natuurlijk niet gekkie" ze geeft me een knuffel en gaat naar huis. Ik bel mama op. De telefoon gaat een paar keer over en er wordt niet opgenomen. Als ik het een paar keer geprobeerd heb begin ik het raar te vinden. Ik krijg knallende koppijn en begin te denken....Waar zal mama zijn, wat is ze aan het doen, waarom neemt ze niet op. Ik leg m'n telefoon weg en begin te slapen....