the expectations in your thoughts.

hoofdstuk 2

Hoofdstuk 2.

"joyce word je wakker" roept mama de volgende ochtend. Ik moet het eerste uur beginnen. Ik heb echt geen energie om m'n bed uit te komen. Ik ga me snel aankleden, opmaken en m'n spullen pakken. Oh shit ik moet ook nog dat huiswerk van gisteren maken wat ik aan de kant had gegooid. Ach dat komt dalijk als ik op school ben wel. "Wat wil je eten lieverd" vraagt mama. Uhm laat dat maar even zitten mam ik heb haast!Als ik eenmaal op school ben aangekomen zie ik m'n vriendinnen al zitten. Romy zit er ook bij, daar had ik gisteren dus ruzie mee. We praten er verder niet over, maar ik merk wel dat ze geïrriteerd is. Dan gaat de bel en lopen we naar het klas lokaal. Nee, ik hoop dat we geen huiswerk controle krijgen want ik ben het voor schooltijd helemaal vergeten te maken. De jongens in mijn klas zijn allemaal zo hatelijk als ik over mainstreet begin. ze vinden ze gay en dat ze niet kunnen zingen. Mijn vriendinnen vinden het verder wel leuk voor me. Op romy soms na dan. En ik heb een hele goede internet vriendin, Inge heet ze. Zij begrijpt me echt in alle situaties. Ik snap niet waarom anderen niet gewoon blij voor me kunnen zijn als ik een foto met mainstreet heb of als er een nieuw liedje uitkomt. Ach ik laat het altijd maar gaan, maar diep van binnen raakt het me echt wel. Aan het einde van de schooldag heb ik het voor elkaar gekregen om voor vier vakken strafwerk binnen te hebben gesleept. Als ik thuis kom weet ik dat mama het al heeft gelezen dat ik strafwerk heb. Omdat het de laatste tijd wel vaker voorkomt dat ik strafwerk krijg, gaan de leraren het nu aan mama doorgeven als ik strafwerk mee krijg. "Wil je iets drinken"vraagt mama pisssig als ik de kamer in loop. "ja, graag. Een kop thee zou lekker zijn"ik doe net alsof er niets aan de hand is. Mama wilt praten over de situatie thuis en op  school. Ze vindt dat ik te veel met andere dingen bezig ben dan met school en het sociale leven. Ergens klopt dat ook wel dat van dat schoolwerk, maar ik probeer een soort van contact te leggen met Daan via twitter. Alleen lukt dat niet zo snel en heb ik daar tijd voor nodig. En via twitter praat ik ook gewoon met andere mensen. Dus dat van dat sociale leven vind ik niet echt kloppen. Mama denkt dat het beter is als ik de komende maanden zonder telefoon en laptop ga leven. "Een uurtje per dag moet genoeg zijn"zegt mama. Nu word ik echt boos en ik ren naar mijn kamer. Ik doe m'n oordopjes in en luister mainstreet. Nou ik heb het weer voor elkaar hoor, strafwerk op school en ruzie met mama. Waarom moet alles zo moeilijk zijn en kan het niet gewoon zo gaan zoals ik wil. Zulke gedachtes gaan er op dit moment door m'n hoofd.Waarom ben je nu aan het huilen, je zit erbij alsof je mishandelt ben ofzo. Er zijn mensen die het veel erger hebben als jou. Stel je niet zo aan en doe normaal. Het is als het ware een soort stem in m'n hoofd die het tegen me zegt. Dan zie ik dat de laptop aanspringt en er een skype melding is. Inge wilt even skypen. We luchten allebei ons hart, Inge heeft het ook niet altijd makkelijk thuis. Ik heb wel anderhalf uur lang alleen maar lopen huilen. En weer gaan er gedachtes door m'n hoofd. Waarom moet je zo veel zeuren en doen alsof je het moeilijk hebt, zo maak je Inge ook niet gelukkig. De gedachtes overheersen me weer en ze hebben gelijk. Ik moet ook helemaal niet zo zeuren en doen alsof ik zielig ben. Ik zeg Inge gedag en pak m'n strafwerk, dan lijkt het net alsof ik nog iets goed doe...