İLK AŞKIM

~Hayatımı degistiren karar~

sabah kalkıp yüzümü yıkadım. etrafta hic ses yoktu babam ise gitmiş olmalıydı .mutfaga doğru yürüdüm.Dün kü cici anne olayının gibiydim. kapının çalınmasıyla ürktüm. kapının delıgınden baktım. kapıyı çalan Emir' di. Acıp açmamak konusunda kararsız kaldım.kapının arkasında öylece kaldım.kapıyı ısrarlı ısrarlı çalmaya devam ediyordu.bir anda açmaya karar verdım ama üzerimde geceliklerim vardı. odamdan bir ceket alarak '' geliyorum '' diye seslendim.

  Emir hafif bir tebessümle ''günaydın'' dedi.''rahatsız etmiyorum umarım''

kendimi toparlarcasına ''yoo hayır ne rahatsızlığı da hayırdır bu saatte?"

  basını yana yatırdı.'' eğer kahvaltı yapmadıysan annem seni kahvaltıya çağırıyor.babanında haberi var'' izin ister  bi hali yoktu. aslına bakarsanız babama saşırmıstım. beni markete göndermeye korkan adam tanımadıgım birinin evinde kahvaltı yapmaya izin vermişti. karnım çok açtı.yeni yemekler kesfetmeliydim.buranın kültürünü bilmiyordum.  pek sasırmamıs bir ifadeyle

''ahh hayır yapmamıstım. memnuniyetle gelirim''.dedim. sanki böyle diyecegimi  biliyormuş gibi sırıttı.yanagındaki gamze belirginleşmisti .beni bastan aşağı süzerek ''üstünü giyip gelirsin o zaman'' dedi. gülümsedim ve kapıyı kapattım. kalbim çok hızlı atiyordu.odama gittim. dar fizigimi ortaya çıkaran pantolonumu  giydim üstünede kısa kollu bir tişört.. aceleyle kapıyı kapatıp cıktım . merdivenlerden inerek emirlere vardım. son kez tipimi düzelttim ve cesaretle kapıyı caldım. kapıyı Emir'in annesi oldugunu düsündügüm genç ve hoş bir bayan  açmıştı.üzerinde mutfak önlügüyle kapıda duruyordu ''demek almira sensin.'' beni gözleriyle süzdü.''ben tugba. buyur gir içeri''

    Basımı eğdim ve ellerimi ovusturdum ''çok memnun oldum.''

   ''bende canım bende herşey hazır Emir de içerde seni bekliyor.''

   Hıc bilmediğim bu güzel evi inceliyordum.Emir'i arayan gözlerle odalara baka baka gidiyordum.

   birden belimi birinin sardıgını hissettim.ağzımı açmaya kalmadan Emir kulağıma ''beni mi arıyodun yoksa'' diye fisıldadı. korkmustum bir anda kollarından kurtuldum.

''ne yaptığını sanıyorsun sen ?" dedim sert bir ifadeyle.

"sadece biraz eğlenelim dedim, ne var şimdi bunda? şaka yapmıstım."

sinirlendim . ''bana bi daha sakın yapma '' dedim.

Tugba teyze boğuk bir sesle ''hadi gencler kahvaltı hazır'' diye bağırdı

Emir alaycı bi tavırla ''özür dilerim sadece sakaydı. sadece eğlenelim istedim''.

''ne eğlenmesi ya'' dedim sinirlenerek karnım agriyordu.canım acımıstı.

tugba teyze gelmişti. suratıma baktı.

''sapsarı olmuşsun neyin var?

  ''sadece biraz midem bulandı. sanırım eve gitsem iyi olur.''dedim öksürerek.

  ''ahh hayır bu gün bizdesin babanın haberi var ben sana bakarım '' dedi.saçlarımı oksadı

  Emire baktım. ısrarcı bi bakış attı.

''mecburen kalıcaz o zaman '' dedim.

   

     kahvaltıyı yapmaya baslamıstık.utanıyordum. ama yemek yemem için ısrar ediyorlardı. yavaş yemeye çalışıyordum. Tuğba  teyze Emire yemek koyuyordu.

Aynı anda benimle de konuşuyordu .sıcak kanlı birisiydi. çocuklu  bir kadına göre baya seksiydi.Benimle iletişim kurmak ister gibi bir hali vardı.tabagima poaca koydu.suratımı eksittim.bunların hepsini yiyeceksin gibi sert bi bakıs attı.

''hepsi bitecek senin için yaptım yemek zorundasın'' dedi gülümseyerek.gözlerimi kıstım.

''teşekkürler ama bu bana çok fazla'' diyebildim. Elini catalına götürdü.

''babanla biraz konuştuk yaşadıklarından bahsetti.'' elimi tuttu. ''annenden falan çok üzüldük.''

poaca bogazimda dügumlenmisti. yutkunmaya calıstim. aglamayacaktım.diğer elimi bardağa göturdüm ve suyu içtim. Emire baktım. Bakıslarımız carpisıtı.

  güçlü bir ses çıkardım.''üzülmenize gerek yok '' dedim.ellerimi çektim.''olması gerekiyormus, oldu ve bitti. simdi  yeni bi hayata baslıyoruz.'' dedim. yapmacık bir gülümsemeyle.Emire baktı.

'' Biz de yardımcı olacagız zaten Babanla da  konustum Emir'le aynı liseye gideceksiniz.''

gözlerim kocaman açıldı. bu kadında neyin nesiydi. benim hakkımda karar almakta ne hakkı vardı. Babam bana sormadan nasıl böyle bisey yapabilirdi.Cici annem Aylin konusundan sonra bu ikinciydi. içimden sakinleşmek için  10'a kadar saydım.

  ''babam benim hakkımda kararlar aldıgınızdan bahsetmemisti.''elimi  cenemde gezdirdim.''çok iyisiniz teşekkürler.''

  Gerginligim ortalıgida gerginleştirmisti. masada sessizlik hakim olmuştu.Emir sessizliği bozarak ''okuldaki koruman benim artık.kimseden korkmana gerek yok.'' dedi sırıtarak. gözlerimi kıstım. alaycı bir kahkaha attım.

"'ben kendi kendimi koruyabilirim.'' komigime gitmişti.''yinede sağol''.

  Elini ensesinde gezdirdi hafif bozulmuştu.''dikkat et yinede burada ortam farklı'' bozuldugunu belli etmemeye calısarak ''komşuma zarar gelmesini istemem''dedi.

Tuğba teyze masayı topluyordu.masadaki sessizlik devam ediyordu.Benim özgeçmişimi biliyorlardı.Ama ben onlarınkini bilmiyordum.onunla ya da emirle konuşmak istedim. Ama cesaret edemedim. Babamın tanimadigimız bi kadina herseyimizi anlatması beni sinirlendirmişti acikcasi . Babamdan bir an evvel hesap sormalıydım. kalkmam gerektigini düşündüm. oturdugum yerden kalktım. Elimle yüzüme düsen kahkullerimi arkaya attım.

'' sanirim ben gitsem iyi olacak sizede ayıp olacak ama gitmeliyim, hem internetten okulun formasina falan bakmam lazım.'' Emire baktı. Emir ısrarcı bakıslarının ise yaramayacağını düşünerek yüzünü astı.

''sen bilirsin almiracigim biseye ihtiyacın olursa burdayız'' samimiydi.''O zaman emir sana kapıya kadar eslik etsin'' dedi.

Emir kapıyı açtı. gitmem için çekildi. ''annemin dediklerini unutma''

''unutmam''dedim tebessüm ederek.

 

Emir kapıyı kapatınca koşar adımlarla eve ciktim. sinirimi merdivenlerden alırcasına ses cıkarıyordum. içeri girdim kapıyı kapattım. telefonu elime aldım.Babamı aradım. telefonu ilk calısta açmıştı.

''bisey  mi oldu tatlım, hayırdır bu saatte?"

''Aylin meselesine bisey demedim sustum. peki daha dün tanıştığımız kişilere özgecmisimizden bahsetmekte neyin nesi? sesim bir babayla konuşmak için baya sertti.

''Almira sakin ol ben o kadını dünden beri tanımıyorum. Daha önceden tanışmıstık evlerin kurası çekilirken''

''Neyse ne baba peki ya okul? Bana sormadın bile ben neyim burada büyüdüm artık anla"  sesim boğuk çıkıyordu.sinirimi yatıştıramıyordum.içimdeki kırgınlık beni ele geçirmişti.

Babamın sesi gittikçe yükseliyordu.telefonda bir offf çekti.

''yeter artık ben senin babanım ben ne dersem o ! sakinlesmeye calıstigı. belliydi.''burada o okuldan başka yakın okul yok o yüzden kabul ettim. senin iyiliğin için..''

sesi kesilmişti.olayı uzatmak istemedim. bogazımda biriken hıckırıgımı tutarak.''tamam haklısın sen her zaman ki gibi haklısın''dedim. telefonu kapattım ve ağlamaya basladım. Babam tekrar tekrar aradı acmayınca mesaj attı. Gelince konusuruz diye. Telefonu aldım. rehberden annemi buldum. Aradım ama kapalıydı. Daha da sinirlendim.

odama  gittim.kafamı dağıtmak için  lettobu açıp yeni okulumun fotoğraflarına baktım. eski okuluma gore Baya hoş bir okuldu. yepyeniydi..formalarıda fena sayılmazdı. Evde oturmaktan sıkılmıstım. Hemen okul açılsın istiyordum.artık sadece günler kalmıştı.Aceba neler yasayacaktım? kimler en yakın arkadaşım olacaktı?kimi buna layık görecektim? Hayatım nasıl değişecekti?

Aceba?....