I Am My Kuyas Slave

Prologue

This chapter is UNedited (yet) . Some parts may have typos and grammar errors. Thanks you

Lender's Pov.

"Class Dismissed." Rinig kong deklara ni Sir.

Napalingon ako sa wall clock and i saw it was already noon. Inayos ko na ang mga gamit ko at pinasok sa bag. I lift my eyeglasses and shoulder my bag.

As I was supposed to stand up may nakita akong tumayo sa harap ko. Tinignan ko kung sino ito.

"President." Tawag ko sa kaniya.

He smiled. "Yes, kakain kana?" He asked.

Napataas naman ako ng kilay. "Uuwi na ako. Wala namang pasok mamaya eh." Sabi ko at nilagpasan na siya.

Narinig ko siyang bumuntong hininga at nag okay. I don't know why, pero pansin kong parati siyang lumalapit sakin. In case palagi akong niyayayang kumain or pumunta sa kung saan. Palagi akong ngingitian.

Napailing nalang ako at lumabas ng room.

Inayos ko ang bag ko at tinaas ulit ang salamin ko. At inayos ang kulot na buhok ko.

"Ew, why is this ugly nerd here in this school again? Ugh." Rinig kong tikham ng kung sino sa gilid.

She's a girl. Na may kasamang ibang babae at naka make up silang lahat. They look so fancy. But mean?

"That ugly nerd is one of the scholars here. I heard. But look at him. Wala ba siyang pambili ng Shampoo para sa hair niya? Hahaha." Tawa pa ng isa.

Nag-iwas nalang ako ng tingin ag naglakad nalang papalabas ng buliding.

Even I would laugh if I saw someone's wearing a thin glasses, has a curly wiggled hair and wears loose uniforms. Pero hindi ko gagawin dahil ako mismo ang taong yun.

Palabas na ako ng building nang may nag vibrate sa bulsa ko.

It was my phone. Agad kong kinuha to at tinignan kung sino ang nagtext.

Natigilan ako ng mabasa ang pangalan ng nag text.

Kade.

Nanginginig kong binuksan ang message at binasa.

"Come here at the boys locker room. Now."

Bumilis ang tibok ng puso ko. No. Kahit ayoko ko ay kailangan. Wala akong magawa.

Kinakabahang naglakad ako palabas ng building. Hanggang sa makarating ako sa lockers room.

Nanginginig na binuksan ko ang pinto ng locker at tinulak to. Pumasok ako at tumambad sakin ang mga lalaking nagtatawanan habang nagbibihis.

Napatigil sila at napalingon sakin. Hindi ko alam kung bakit sila nag-iwas ng tingin. Parang ayaw nila akong tignan dahil baka mapahamak sila. Napayuko ako dahil nahihiya ako sa kanila.

Lalo pa't alam nila ang lahat ng nangyayari sakin.

Halos takasan ako ng hiningi nang marinig ko ang boses nayun.

"Get out boys." Utos niya sa mga ka teammates niya.

Agad silang nagsuot ng T-shirt at dali-daling naglakad sa labas. Ni hindi man lang ako tinatapunan ng tingin.

Nang makalabas sila ay binalot ako ng takot at kaba. I can't express my feeling right now.

I'm Scared.

I'm nervous.

And most of all.

I'm guilty.