ON HOLD *De journaliste en het interview*

Het hele verhaal

Niall

"Je vader komt er zo aan. Wil je wat drinken?". Mijn moeder komt de woonkamer weer in en kijkt me aan. Ik schud mijn hoofd. Ik snap niks van deze hele situatie. Mijn moeder pakt de theepot en schenkt voor zichzelf een kop thee in. Ze zucht en zakt in de grote stoel. "Het spijt me zo erg" fluisterd ze, steeds opnieuw.

Dan gaat de bel. Ik spring op en loop naar de voordeur, om hem vervolgens meteen open te trekken. "Hey pap!". "Hey Niall" antwoord mijn vader, een tikkeltje droevig. Hij geeft me snel een knuffel en loopt dan langs me door naar de woonkamer. Ik sluit de deur en slof terug naar de woonkamer.

Mijn moeder gaat wat verzitten en ik draai onrustig rondjes op mijn stoel. "Niall, wij ehh... wij zijn niet je biologische ouders.." mompeld mijn vader snel. Ik slik. "Pap, het is niet het geschikte moment voor grappen". "Niall, ik ben serieus. Wij zijn niet je officiële ouders". Ik grijp de stoel vast en hap naar adem. "We zullen je het hele verhaal vertellen".

"Kom mee Niall, dan gaan we samen met Nina een ijsje halen!" roept mijn vader opgewekt. Blij klap ik in mijn handen. Huppelend gaan ik en Nina naar de ijssalon, hand in hand. Plots horen we geschreeuw. Nina en ik huppelen lekker door, niet wetend wat ons te wachten staat. "Anna!" schreeuwd Nina's vader. We draaien ons om om te kijken wat er gebeurd. Anna ligt levenloos op de grond. "Je mama is moe" brabbel ik. Nina knikt. "Ja, heel moe". Een plasje bloed loopt uit haar hoofd. Er klinken harde geluiden, waarna ook mijn moeder op de grond valt. "Oh, jou mama is ook moe!". En dan zien we onze vaders ook neervallen, op de harde bakstenen straat. "Iedereen is moe, zullen wij ook gaan slapen?" vraag ik Nina. Ze knikt blij en we gaan bij onze ouders liggen.

Na een tijd wordt het stil. Ik kijk naar Nina, die ook naar mij kijkt. "Zullen we wakker worden?" fluister ik. Nina knikt en begint te roepen. "KUKELEKUUU". Dat betekent in 'kinderwereld' dat we wakker worden. Lachend staan we op. Ik schud mijn vader door elkaar. "Papa, we willen een ijsje! We willen niet meer slapen!". Hij reageerd niet. "Zullen we zelf een ijsje halen?" vraag ik aan Nina. "Jaaaa! Worden we stoere kinderen!". Blij lopen we door het winkelcentrum, op zoek naar een ijssalon. Er tikt iemand op mijn schouder. Verbaasd draai ik me om. "Kinderen, kom snel mee naar binnen, het is hier gevaarlijk!" zegt een vrouw tegen ons. Ze heeft bruin haar, kort met een slag erin. Haar ogen staan bang. "Mogen we dan een ijsje?". De vrouw zucht. "Jaja, kom nu maar snel naar binnen".

"Daarna hebben we je geadopteerd. Nina is door een ander gezin geadopteerd" eindigd mijn moeder het verhaal. Geschrokken leun ik achterover. Daarom leek het wel alsof ik Nina herkende...

Ik sta op. "Niall, wat ga je doen?". "Ik wil meer over mijn echte ouders weten. En over Nina.... Kunnen jullie me helpen?".