ON HOLD *De journaliste en het interview*

Robin en Nathan

Nina

Na heel veel instucties gehad te hebben, bedankt ik Nola en ga ik weer naar huis. Morgen mag ik al beginnen! Ik weet het, dat is snel. Maar ik wou het zelf. Eerst ga ik oefenen met een interview houden, en daarna komen er twee jongens die ik vragen mag gaan stellen. Spannend...

Nathan

De deurbel gaat. Ik sta op en loop naar de deur. Door het raampje zie ik dat het Robin is. Ik open de deur en kijk haar vragend aan. "Hey" zegt ze fliterig. "Ehm, hoi?". "Wat zie je er leuk uit vandaag, Nathantje". "Oh, bedankt" zeg ik wat ongemakkelijk. Ik zie Nina achter Robin langsfietsen naar haar appartement. Ze zwaait even. Ik wil terug zwaaien, maar Robin pakt me vast en zoent me. Ik duw haar ruw van me af waardoor ze op de grond valt. "Waar ben je mee bezig?!" roep ik verontwaardigd. Ik kijk of ik Nina nog zie. Ze ligt op de grond onder haar fiets. Geschrokken ren ik naar haar toe. "Nina, wat is er gebeurd?" vraag ik. "Ik ben gevallen, is dat niet duidelijk? Ga alsjeblieft weg!" zegt ze. Ze staat op en loopt met haar fiets naar de garage. Ze zet hem op slot en rent snel naar haar appartement. Ze slaat de deur dicht en ik sta verdrietig op. Robin komt naar me toe lopen. "Nog een kusje, lieve Nathan?" zegt ze en haar adem prikt in mijn neus. Alcohol. Ze probeert me te zoenen, maar ik geef haar een klap in haar gezicht. "Au Nathan, dat was niet lief van je" zegt ze giechelend. Kwaad loop ik langs haar heen mijn appartement in en ik sla de deur dicht. Mijn hond kijkt me vragend aan en ik aai hem zacht over zijn hoofd. "Ik laat je zo meteen uit, nog even wachten" zeg ik zacht.

Nina

De tranen lopen rustig over mijn wangen. Ik gooi mijn rugzakje met papieren voor mijn nieuwe baan op de grond. Bob en Eva komen aanlopen en kijken vragend naar het lege etensbakje. Ik sta op en doe er wat blikvoer in. Ze maken zachte geluidjes terwijl ze smikkelen van hun eten. En dan komen de échte tranen. Weer een gebroken hart.

De deurbel gaat. Ik ben niet van plan om open te doen, en blijf gewoon zitten. Weer de deurbel. Ik zucht diep en sta op. Ik kijk door een klein raampje in mijn deur en zie dat het Nathan is. Geërgerd open ik de deur. "Ja?". "Hey Nina. Mag ik even binnenkomen?". "Nou, ik was eigenlijk net van plan zielige films te kijken en ijs te eten" zeg ik. Nathan lacht lief. "Mag ik dan misschien meedoen?". Hij zet een zielige blik op, degene waar ik geen 'nee' tegen kan zeggen. Ik knik langzaam. "Oké dan". Hij loopt naar binnen en blijft wat ongemakkelijk in de woonkamer staan. "Je hebt nog wat uit te leggen" zeg ik zacht. Nathan knikt. "Ik weet wat je hebt gezien. Het was niet echt, Robin was dronken. Ze is het volgens mij nog steeds... Luister, zij zoende mij, ik zoende haar niet!". Even doe ik niks. Ik blijf gewoon staan, wachtend of er nog meer komt. Maar er komt niet meer. "Ik wil eerst Robin's verhaal horen, voordat ik zeker weet of je niet staat te liegen" zeg ik. "Ik lieg niet! Het is echt waar!". Nathan gooit gefrustreerd zijn handen in de lucht. "Ga weg". "Waarom?". "Ga weg" zeg ik nu dringend. Nathan kijkt me nog even aan. "Het is echt waar" zegt hij op fluistertoon. Ik wijs op de deur. Nathan loopt er heen en slaat de deur achter zich dicht. Toen kwamen de tranen. Veel tranen.

~Volgende dag~

Mijn ogen zijn nog steeds waterig. Ik kijk om me heen en zie dat ik op de bank in slaap ben gevallen. Snel sta ik op en ik pak een appel als ontbijt. Het is al tien uur, over een uurtje ga ik mijn proef-interview doen!

Snel stap ik op de fiets. "Hey Nina" hoor ik iemand zeggen. Ik draai me om en zie Nathan kort naar me zwaaien. Ik negeer het er rijd de garage uit. Hij kan de pot op.

Als ik na een half uur fietsen bij het gebouw ben aangekomen, spring ik van mijn fiets en zet hem op slot. Ik loop naar binnen en zie Nola lopen. ''Nola'' roep ik en ik loop naar haar toe. Ze draaid zich verbaasd om en kijkt om zich heen. Als ze mij ziet komen aanlopen, zwaait ze naar me. ''Hey Nina. Is er iets?''. ''Ja, we zouden gaan oefenen, toch?'' zeg ik. Ze knikt. ''Ja, kom gauw mee''. Ze loopt voor me uit naar een zwarte deur waar 'exclusief' op staat. Zenuwachtig loop ik achter haar aan. Ze gaat op een stoel zitten en wijst me een plek toe. ''Kom maar op. Doe maar net of ik één van de jongens ben die zometeen komt'' zegt ze, terwijl ze wat rechter gaat zitten. ''Oke'' zeg ik nerveus. Ik pak wat papieren uit mijn tas en begin met vragen stellen.

Het ging zo goed! Maar nog steeds ben ik zenuwachtig... Plots word er op de deur geklopt. Ik schiet overeind en strijk mijn topje glad. Dan loop ik naar de deur en open hem. Een jongen met een bos bruine krullen lacht naar me en steekt zijn hand uit. ''Harry'' zegt hij als ik hem aanneem. ''N-Nina'' zeg ik nerveus. Harry glimlacht weer en loopt dan langs me heen de ruimte in. Dan zie ik de andere jongen. Zijn blonde haar steekt wat warrig in een soort van kuif. Hij lacht, en ik zie een rijtje mooie, witte tanden. ''Niall'' zegt hij, terwijl ook hij zijn hand uitsteekt. Ik neem hem aan en voel hoe warm hij is. ''Nina'' zeg ik na een tijdje. Hij knikt, en loopt naar de stoel naast Harry. Dan doe ik de deur dicht en ga tegenover ze zitten. ''Ehm.. hallo jongens'' zeg ik, terwijl ik zenuwachtig het aan-knopje van de camera probeer te vinden. Ik moet alles opnemen, om later te kijken wat goed en slecht ging. Niet zelf bedacht hoor, moest van mijn docent. ''Hallo'' zeggen ze allebei tegelijk. Ik schuif wat ongemakkelijk heen en weer. Waarom is dit zo moeilijk? ''Hoe gaat het met jullie?'' zeg ik, om maar ergens te beginnen. ''Goed, een beetje last van een jetlag'' zegt Harry. Ik knik. ''Hoe gaat de tour tot nu toe?''. ''Erg leuk, we hebben zoveel leuke landen bezocht en leuke fans ontmoet..'' zegt Niall. Ik kijk naar zijn ogen. Ze schieten een beetje onrustig heen en weer. Dan kijkt hij me recht in de ogen aan. Ik schrik er zo van, dat ik vergeet op te schrijven wat hij allemaal zegt. Gelukkig heb ik de camera nog.. 

Niall 

Ik merk dat het meisje, Nina geloof ik, erg zenuwachtig is. Ik kijk recht in haar ogen. Ze kijkt zo diep in mijn ogen, dat het lijkt of ze iets persoonlijks van me wil weten. Ik wend mijn blik af en kijk naar Harry, die druk bezig is met een vraag beantwoorden. Volgens mij let Nina al niet eens meer op. 

Als we na een tijdje klaar zijn, sta ik op en geef Nina nog een hand. Ze kijkt me op een aparte manier aan. Wat ongemakkelijk schuifel ik naar de deur. Ze kijkt me stiekem na, alsof ik dat niet mag weten. Ik open de deur en loop naar buiten. Een vreemd gevoel zwerft rond in mijn maag. Iets klopte hier niet, maar ik wist niet wat. Ik haal een hand door mijn warrige, blonde haar en wacht tot Harry eindelijk naar buiten komt. Samen met een bewaker lopen we terug naar onze auto.