Patay Sayo, Literally

Prologue

Prologue: Bad Start

《Flare》

"Shhh*t!!", sigaw ko nang madulas ako sa hagdan.

Pababa na kasi ako at nagmamadali ako. I don't have time to be careful! Pero eto nga't minalas ako. Buti na lang napatigil ang pagdausdos ko halfway. Napaka-steep naman kasi nang hagdan na 'to!

At buti nalang hawak ko pa din ang maliit na supot ng almonds ko na kinuha ko sa apartment ko dahil naiwan ko. This is the reason why I'm hurrying right now.

"Argh d*amn", I cursed nang mapagtanto kong hindi ako makakatayo agad agad.

Na-sprain ako at hindi ko maipu-push ang sarili kong tumayo agad dahil hindi ko magawa. Okay, I admit. I should've been more careful.

I looked at my wristwatch and groaned. Late na talaga ako at wala na akong magagawa about this. If I have been more careful, mababawasan kaya ang time span ng pagiging late ko kahit na medyo mabagal ako?

Pero I don't care! Basta nakuha ko 'tong almonds ko.

"F*ck this idiocy!" Bakit kasi kinalimutan ko 'tong almonds!? Sa sobrang pagmamadali ko kanina nakalimutan ko tuloy. Tapos kailangan kong balikan dahil hindi ako mapapakali mamaya kapag nag-crave ako. Damn it!

Sinuntok ko ang pader sa gilid ko and I immediately regretted that. Napahawak ako agad sa kamao ko and examined it. Great! Namamaga. I am such a freakin' idiot!.

Sighing, I gave up. I should just be thankful na left hand ang pinansuntok ko instead of the right one. I'm pretty sure na hindi ako makakapagtrabahabo ng maayos if I've done that.

"You're so sadistic, Ms. Cyanide." Napatingin ako sa lalaking nakapamewang sa ibaba ng hagdan.

"Shut up, Wanton." I glared at him, but he only smirked. Yang nakakainis na ngising yan! "And stop calling me that stupid nickname.", I said coldly.

"Bakit naman? It suits you." Umakyat sya patungo sa akin at umupo sa tabi ko. Tsk..

"And why is that?" I said at inirapan sya.

He giggled a bit before answering. Argh annoying!

"You smell like almonds." Sagot nya na hindi pa rin nawawala ang ngisi sa mga labi.

Ano bang paki nya? Eh sa mahilig ako sa almonds eh. Hmpf!

"And so? Can't you see na may dala akong almonds?", Walang gana kong sagot.

"Kahit naman wala kang dalang almonds amoy almonds ka parin eh. And with enough sweetness, mababawasan din siguro yang pagka-sungit mo. Just like the potassium cyanide na ang weakness ay matamis.", he looked at me and winked.

"Don't think so." I said at pinilit nang tumayo kahit medyo masakit pa ang paa ko. Glad na nakatayo na din ako.

Bababa na sana ako sa hagdan pero natapilok pa ako kaya muntik nanamn akong malalaglag. Buti na lang at nahila ako ni Wanton at nasalo.

Teka! Anong mabuti dun when he's already holding me in his arms, looking straight into my eyes at MAGKALAPIT ANG MGA MUKA NAMIN!?

Could this day get any worse? T^T
Yeah, I shouldn't have said that....