The Gorgeous Detective

I

Samantha's POV

"Samantha, ano na naman ito?"my superior asked angrily.

"Sir, just give me one more chance.Para ma prove ko sayo kung sino ang maysala at sure ako na si Mr. Warren  De la Cruz ang tunay na maysala."

"My god Samantha! kailan kaba titigil?"he asked.

"I will only stop if the suspect is behind bars.Kaya please po bigyan niyo po pa ako ng chance."

"Chance? Para Saan? Para may mga buhay na naman ang magsakripisyo dahil sa bwiset mong Pride?'

"Hindi ko po sinasadya na mamatay si Lance. At mas hindi ko ipinapairal ang PRIDE ko dito Sir"sabi ko habang tumutulo ang aking luha.

"I don't care kung sinasadya mo ito o hindi pero kung hindi mo titigilan ang kasong iyan. Umalis ka na lang dito!"sabi niya sa akin tsaka umalis.

Pinahidan ko ang aking mga luha. Hindi dapat ako umiiyak dapat maging matatag ako para kay Lance.

I can't believe na umabot ang lahat na ito dahil sa akin.

Hindi ko naman iyon sinasadya. At hindi ko kasalanan ang lahat. Kasalanan talaga to ng Warren  na yon.

Nararapat lang na makulong siya at Mabulok sa kulungan.

Pero bago ko muna gagawin iyon, ito muna ang gagawin ko.

To Boss:

I
QUIT.
💋

Pinitahan ko yung pinto, para makita nang boss kong panot na kaya kong magisa kahit na wala sila.

Duh, hindi ko sila kailangan kasi I'm Gorgeous.

"Hay, makauwi nga sa bahay ko."

***

Pagdating na pagdating ko sa bahay sinalubong na ako ni Mamsey.

"Samantha baby, why are you so early? How's Work?"she asked.

"Well Mom, Newsflash I just QUIT."

"OMG baby. We should celebrate. Finally nagising ka na sa trabaho mong bulok. Maybe you should try to be a Model."my moomy said happily.

"Mamsey naman, alam mo naman na ayaw ko magmodel. Tsaka hindi pa rin ako titigil sa pagiging detective."

"WTH! Samantha! Are you out of your mind? Dapat pagusapan mo yan ng Dadsey mo."mom said

"Yeah Mom i'll talk to dad at Dinner time."sabi ko sa kanya bago ako umakyat sa kwarto ko.

"Hayyy. Makatulog na nga."

I was about to sleep when I saw the teddy bear he gave to me and my tears suddenly flow done while I remember my last scene with him.

Flashback

"Lance, malapit na tayo sa ospital." sabi ko sa kanya habang nilalagyan ang kanyang sugat ng pressure.

"Sa----am, hi---ndi k---o na---- ka---ya." putol-putol na tugon niya

"Malapit na tayo. Please stay awake by then."sabi ko sa kanya.

I was tracing and remembering every inch of his face nang ang mga magagaganda niyang mukha ay pumipikit na.

"Lance naman wag kang pipikit."

"Mamahalin pa kita"

"Samantha---di-ko---na ka----ya.
Ma----hal  na ma-----ha ki----ta."Sabi niya sa akin at hinalikan ang aking kamay na punong-puno ng dugo.

"Lance naman ang daya mo, Mamahalin pa kita. Papakasalan pa kita. Magkakaanak pa tayo at magkakaapo pa bakit mo ako iniwan."sermon ko sa kanya

Pero balewala na ang lahat ng iyon dahil hindi na niya ako maririnig.

Hindi na ako maririnig ng taong minahal ako ng lubusan at patuloy kong sinasaktan.

"Lance, I will bring justice to your death. Magbabayad sila lalong-lalo na ang maysala." sabi ko sa katawan niyang wala ng buhay.

Flashback ends

Yan ang dahilan kung bakit di ko pwedeng iwanan ang kasong ito.

"Lance, miss na kita. Mahal kita" bulong ko sa hangin hanggang sa nakatulog na ako.

###
Xoxo