I helped the badboy

13. "Dat voelde goed."

"Ik vroeg iets." Merkt James op. Ik rol geïrriteerd met mijn ogen. Mijn angst maakt plaats voor woede. Wat een klootzak! Abrupt sta ik op, waarbij mijn stoel bijna achterover valt. "Demy?!" Vraagt Mees verbaast terwijl hij de stoel opvangt. "Sorry Mees. Ik zie je morgen op school." Ik negeer zijn verwarde gezicht en pak mijn tas en jas. Mijn rugzak gooi ik over een schouder en mijn jas houd ik vast.
Met een klap trek ik de voordeur achter me dicht. Snel loop ik een paar keer voorbij James' huis, zodat hij ziet dat ik weg ben om daarna met grote passen de straat uit te benen. Ik hoor James achter me aankomen. Met een grijns op mijn gezicht loop ik naar het park waar het gebeurde.
Ik ga op een bankje zitten en wacht tot James ook aan is gekomen.
"Waar het begonnen is?" Hoor ik hem met een onderdrukt lachje vragen.
"Yep." Antwoord ik simpel. James gaat tegen een boom staan en kijkt me een tijdje aan. Ik negeer hem en doe alsof ik op mijn telefoon bezig ben. Dan druk ik hem uit, laat ik hem in mijn broekzak glijden en sta op. Met acht grote passen ben ik bij James en zonder pardon leg ik mijn lippen op de zijne.

Ik voel hem glimlachen terwijl hij zijn handen op mijn heupen legt. Terwijl ik hem een kus in zijn nek geef, mompelt hij: "Ik wist het." Ik grijns. "Wat wist je? Dit?" Vraag ik zacht. Ik vang zijn blik een seconde lang en zie zijn gezichtsuitdrukking van zwoel naar angstig veranderen. Dan geef ik hem een knietje in zijn gevoelige plekje, trap ik op zijn voet en terwijl hij voorover bukt, breng ik mijn knie omhoog zodat ik hem hard in zijn gezicht raak. "JIJ!" Gromt hij woedend. "Ja?" Vraag ik nonchalant. Ik zet een paar stappen achteruit en zie dat Jason en Michael naar mij toelopen. "Badassss." Roept Michael.

James' neus bloedt maar zonder erop te letten kijkt hij me woedend aan.
"Jij kleine sl-" Met dreigende passen komt Jason op James af en met een harde klap raakt hij hem vol op zijn neus. Hij grijpt hem bij zijn kraag. "Nog één woord over Demy en ik pak je." Sist hij.
Dan komt hij naar mij toegelopen, pakt voorzichtig mijn gezicht met twee handen vast, geeft een kus op mijn voorhoofd en dan op mijn wang. "Eerlijk is eerlijk, dat voelde goed. Maar niet zo goed als dit." En daarmee legt hij zijn lippen op de mijne. Ik hoor Michael joelen maar al gauw voel en zie ik niks anders dan Jason. Ik voel Jason glimlachen en als automatisch vormen mijn lippen zich ook in een glimlach.

- eind -