Düğümlenmiş Kalpler

1. bölüm

Bugün doğum günüm olduğunu unuttuklarını sanıyordum.
Ağızlarından her ne kadar laf almak istesemde, çok kurnazlardı,tek kelime etmiyorlardı.

Akşamın sonunda öyle bir sürprizle karşılaştım ki ,
Bugünün üzüntüsü yerine büyük bir sevinç kapladı.

Bütün gün o kadar yorulmuştum ki eve nasıl yürüdüğümü bile hatırlamıyorum. Evimin karanlık odalarını aydınlatmak için sol kolumu ışığı açmak için uzatmıştım ki

Belli belirsiz hareket eden eşyaların korkumu arttırmasıyla hiç beklemeden ışığı açtım.Doğrusu bu manzarayla karşılaşacağımı hiç beklemiyordum.

Neredeyse herkes buradaydı
Evimin salonu dolup taşmıştı.
Benim korku dolu bakışlarımın ardından yerine mutluluk gözyaşlarımın akması gecikmedi.

Ellerindeki 3 katlı meyveli pastayla
Bana doğru yaklaşan Sevgiyi görmem ile gözlerimden yaşlar süzüldü.

Ah Sevgi!

Hiç akıllanmayacaksın değil mi?

4 ay önce kendi doğum gününde iki karış olan topuklu ayakkabıları giyerek düşüp rezil olduğu yetmiyormuş gibi yine o ayakkabıları giymiş, busefer havalı bir düşüş yapacak galiba.

"senin doğum gününü unuttuğumu mu sandın yoksa"

Saçlarını bukleli sevdiğimi bildiği için hiç üşenmeden vakit ayırmış şekil vermişti. Omuzlarından arkaya doğru saldığı saçlarıyla yine peri kızını andırıyordu.

Her zaman ki gibi ağlarken kızaran burnum yine sızlıyordu

pastanın üstündeki yanan mumları üflemem için gözleriyle işaret etti.

Bu kızın işlerine akıl sır erdiremiyordum
Hangi ara yaptı bütün bunları anlamamıştım.

Pastanın üstünde ki mumları üflemek için eğilmiştim ki

Telaşlı bir şekilde durdurdu beni.

" dur melek ! Dilek dile önce "

Ah ! bu arkadaşım yok mu hiçbir ayrıntıyı atlamaz.

Bir an duraksadım ve ne dilemek istediğimi düşündükten sonra gözlerim demir'i aradı, oda buradaydı.
Çok şıktı, ama gözlerimi alamadığım tek şey beni benden alan gözleriydi.

sanki ne dilemek istediğimi anlamışcasına elindeki içeceğinden bir yudum içti ve kafasını başka tarafa yöneltti.

Tabi bu dileğimin asla olmayacağını içimden geçirerek
Dudak büktüm.

Ciğerlerime doldurduğum havayla pastanın üstündeki mumlara üfledim.
Alkışlar havada uçuşuyordu.

Kulaklarimda dolan müzikle dona kaldım bu da sevginin işiydi herhalde

Yanıma koşar adım  gelen Sevginin ağzı kulaklarındaydı.Tabi ne söyleyeceğini anlamamak mümkün değil

" ya Melek hadi söylesene ne dilek diledin "

"Olmaz"

Yalvarır bakışlarla ısrarda bulunacaktı ki vazgeçti. Benim bu inatçı bakışlarımı o da biliyordu, bir şeye inat ettiysem ısrarda bulunmanın anlamı yoktu.

Gözlerini devirerek içeceğine devam etti

Bir anda kolumdakı acı ile kaşlarımı çattım
" aaa"!
Sevginin koluma çimdik atmasıyla neye döndüğümü şaşırdım

" Melek bu çocuk seni fena süzüyor demedi deme "

Kaşlarıyla, arda ile koyu bir muhabbete dalan ve arada gözleriyle beni baştan aşağıya süzen Demiri işaret etti.