Niall James Horan
Ik word wakker van een vreselijk luid geluid en sla mijn wekker uit om me nog eens om te draaien maar het geluid blijft doorgaan. Ik kom een beetje omhoog en zie dat het mijn telefoon is die oplicht.
‘Yeah,’ mompel ik duf en laat me terug op mijn kussen vallen. ‘Niall, you’re not still sleeping are you? I’ll be at your house in 10. Get ready!’ klinkt de lachende stem van Zayn gevolgd door de vervelende pieptoon.
Ik grom even maar sleep mezelf dan toch maar uit bed. Snel trek ik een broek en trui aan en haal een tandenborstel langs mijn tanden. Louis ook altijd weer met zijn goede ideeën om een vliegtuig om 9 uur te pakken.
Ik slof naar beneden en voor ik naar de keuken kan lopen gaat de bel al. Ik doe geen moeite om open te doen want Zayn heeft toch de sleutel dus smeer ik snel een broodje.
Een paar minuten later komt Zayn de keuken in en kijkt me met een opgetrokken wenkbrauw aan.
‘You’re up early,’ zegt hij, waarschijnlijk in zichzelf lachend om zijn grapje. En normaal is hij degene met een ochtendhumeur. ‘Let’s go,’ mompel ik en loop met 1 broodje in mijn mond en de andere in mijn hand naar de deur. Zayn heeft mijn spullen blijkbaar al in de auto gelegd dus ik laat me meteen zakken op de bijrijderstoel en begin te knabbelen aan mijn broodje. Zayn gaat ook zitten en rijd naar het vliegveld.
‘You eat like a hamster,’ lacht hij na een tijdje en ik haal mijn schouder op en ga gewoon door met eten. ‘It’s okay it looks cute, but don’t get breadcrumbs all over my car,’ zegt hij daarna serieus en ik rol even met mijn ogen voor ik de laatste hap in mijn mond schuif. Gelukkig vind hij het wel schattig.
Na een paar minuten komen we op het vliegveld waar we doorrijden naar een apart stuk want we gaan met een privé vliegtuig.
Zodra Zayn de auto parkeert, stap ik uit, open de kofferbak en sla mijn gitaarkoffer op mijn rug. Ik kijk Zayn even lief aan die dan mijn andere tas pakt en meteen huppel ik naar de douane.
Als alles is ingecheckt en wij gecheckt zijn mogen we doorlopen en gaan we opzoek naar de andere jongens die we al snel vinden.
‘Good morning!’ begroet ik iedereen vrolijk. Na mijn ontbijtje gaat het altijd een stuk beter.
De andere mompelen een ‘goedemorgen’ terug en gaan dan weer door met hun telefoons. Meteen steek ik mijn hand in mijn zak maar zonder succes. Boos kijk ik naar Zayn.
‘What?’ vraagt hij nietsvermoedend als hij mijn blik heeft gezien. ‘Thanks to you I forgot my phone!’
‘Sorry,’ antwoord hij met in zijn ondertoon duidelijk te horen dat het mijn eigen schuld is. Misschien is dat ook wel zo, maar toegeven? Nooit.
Na een half uurtje te hebben gewacht mogen we eindelijk het vliegtuig in. Harry ploft meteen naast Louis, vraagt 2 twee dekens en die liggen binnen 5 minuten alweer tegen elkaar aan te slapen. Zayn stopt zijn oortjes in en sluit ook nog even zijn ogen en Liam naast me pakt een tijdschrift dat hij meteen openslaat. Ik zet me ook goed neer en zit bijna aan het raam gekleefd. Het is prachtig alle sneeuw en zelfs wat kerstversiering terwijl het overdag is.
Nog een 10 minuten later is het dan eindelijk tijd om op te stijgen. En ik begin steeds meer zin te krijgen in ons tripje naar Oostenrijk.
