A cliché pink love story

Hoofdstuk 1: karma haat mij

****

daar sta ik dan, met mijn koffer in mijn hand, klaar om opnieuw te beginnen en mijn mooie rustige oude leventje achter te laten. Dit was een onvergetelijke dag, en nee niet in de zin onvergetelijk leuk, maar in de zin panda revolutie onvergetelijk.

Zuchtend staar ik de auto van mam na die wegrijdt. Wat kan die vrouw makkelijk praten zeg, al helemaal dat het geweldig zou worden, ik kan me precies nog haar woorden herinneren.

'Maar Ally kindje toch, weet je wel hoe leuk een internaat kan zijn!'

Nou nee niet dus als je gevangenschap, gemene leraressen, irritante kinderen & verplichtingen weglaat kan het heel misschien nog eens leuk zijn, maar jammer genoeg is dat vrij onmogelijk.

Met een zuur gezicht duw ik het zware hek open en sjok ik met mijn koffers achter me aan het enorme gebouw in. Oke even kijken, uit mijn schoudertas pak ik de informatie blaadjes te voorschijn waar op staat waar ik heen moet.

Oke dus eerst de grootte trap op, dan links afslaan. Em dan rechtdoor blijven lopen tot ik bij Kamer 330 ben.

Na de aanwijzingen gevolgd te hebben ben ik eindelijk door het doolhof heen en bij de meisjes vleugel aangekomen. even kijk ik om me heen om te kijken bij welk nummer ik nu ben. Ohh goshh nummer 1 pas, dit wordt nog en hele klus, kreun ik. Oke nee focus Ally. Met lood in mijn voeten loop ik door.

Na wat minuten die uren leken gelopen te hebben kom ik eindelijk aan bij kamerdeur 330,  zonder verwondingen nog wel! Oke oke misschien overdrijf ik. Maar serieus het is nog een wonder dat ik zo snel gekomen ben. Ik heb namelijk de conditie van een vis! Hebben die beesten eigenlijk überhaupt wel een conditie?

Heb ik je al verteld dat ik me nooit ergens op kan consentreren? Zo niet dan weet je dat nu.

Oke Ally, back to the point, Zoals Jacob mijn oudere broer zou zeggen als ik Brad Pitt mijn hamster was vergeten te voeren. Wat kan ik er nou aan doen? die hamster is zo arrogant.

Nogal nerveus klop ik op de deur en stap de kamer in. 'Hoi ik ben je nieuwe kame-' mijn zin wordt op een brute wijzen verbroken door het gegil van 2 tieners die nogal intiem bezig zijn.

'Oh mijn god, mijn arme ogen verbranden !' Gil ik.

Wanneer ik mijn handen voor mijn ogen haal om te kijken of het effect heeft zitten de 2 me nog even naakt als net aan te staren. Akward

"Stelletje viezeriken waar wachten jullie op !? Hup Kleed je om!" Jammerend laat ik mijn koffers liggen pak mijn tas met de informatie blaadjes op en maak dat Ik zo snel mogelijk de kamer uit ben. Wat een geweldig begin van de dag

Oké goed dan, nu ik eindelijk de shock na een paar minuten en soort van heb verwerkt ga ik het gebouw wel verkennen.

Terwijl ik verdiept in de routekaart van het internaat gebouw kijk bots ik keihard tegen een gespierd bovenlijf aan.

'Kijk eens uit je doppen man, ben je soms bli- ,'

Eigenlijk voelde ik me vrij beledigd aangezien ik geen jongen was en net werd uitgemaakt voor een man.

wanneer de jongen mij aan kijkt veranderd zijn gezichts uitdrukking meteen. Een valse grijns siert hem om de lippen. 'Hee, jou ken ik nog niet, jij bent zeker nieuw op deze school?" Met zijn sexy blauwe ogen kijkt hij me vragend aan.

'Ja, dat klopt,' zeg ik kortaf.

"Oke mooi, maar als nieuweling moet je een ding weten,"

'Wat moet ik dan weten?' Vroeg ik nieuwsgierig.'

'Kijk uit je dope voor je jezelf de volgende keer weer op me werpt,'  zegt hij nors.

Opeens voel ik een flinke irritatie opborrelen wie dacht hij wel niet dat hij was! Oké hij was dan wel knap maar was een eerste klas eikel.

"Luister is, ik heb vandaag wel genoeg mee gemaakt, een maniak die denkt dat hij de volgende mannelijke versie van Angelina Jolie is hoeft echt niet bij het lijstje.'

Wanneer ik weg wil lopen moet karma mij zo nodig straffen door mij te laten struikelen, over mijn bloed eigen veters nog wel. Waarom mag karma mij niet? Ik ben een geweldig persoon en nog eens erg bescheiden ook. Als karma naar mensen zoekt die het echt wel verdienen om gestraft te worden zou ik haar met alle genoegen de juiste personen aanwijzen met als voorkeur boven aan de lijst een zekere jongen voor mij.

Net op tijd pakt hij me vast en trekt me naar zich toe voordat ik kennis maak met de harde vloer.

Zonder maar enig woord veder aan mij te verspillen loopt hij weg en laat me in alle verbazing achter.

Nogmaals, wat een geweldig begin van mijn dag. Sarcasme. Een dagje verkennen zit er niet meer in. Dus besloot ik terug te gaan naar mijn kamer en te hopen dat mijn kamer genote omgekleed is en haar vriend weg is.

*

'Oké Ally adem diep in en uit en loop die kamer in,' spreek ik mezelf streng toe. Oke dan daar gaat ie. Voor de tweede keer deze middag loop ik nerveus de kamer in. En gelukkig zie ik dit keer niet het zelfde beeld als voorheen. Maar een blond meisje dat op haar gemak in de zetel naar tv kijkt.

Zo nonchalant als maar kan laat ik een 'subtiel' kuch geluid horen. Haar ogen dwalen geschrokken af naar mij. Haar wangen krijgen een rode tint wanneer ze me op merkt. 'Het spijt me echt,' begint ze te ratelen. 'Het was niet de bedoeling dat je dat z-". Zonder haar haar zin af te laten maken onderbreek ik haar. 'We vergeten het gewoon laten het zogezegde incident achter ons en beginnen opnieuw, deal ?' Glimlachend kijkt ze me aan. 'Deal.'

"Ik ben Dana en jij ?"