Ben bir şarabın son yudumlarını seyrederken; Sen tuttuğun gözyaşlarında boğuluyordun.
Sevgili yabancı:
Bu kitabı senin yüzünde oluşacağını umut ettiğim ufak bir tebessüm için yazıyorum. O tebessümü yüzüne kondurabildiysem eğer, orada ne saklı olduğ...
Seninle bir betimleme kitabında ilk diyoloklarımızı kurmuştuk. Senin yaptığın betimlemeye yanıt vermiştim;
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi ki de tanışmışız, sevgili yabancı...
Belki hiç yapamayacağım ama kaburgalarını kırana kadar sana sarılmak istiyorum, asker. Belki de günler haftaları doğururken bile ben sana sarılırım, bilmem. Beklerim ben kendimden. Neyse, yine değiştirdim ben konuyu.
Seninle tanışmadan önce yaşamaya çalışan bir kız değildim ben, sevgili yabancı. Ölmüştüm. Sen, beni yaşatan belki de ilk insansın. Beni yüzümdeki o yalandan gülümsemeleri kaldırıp gerçekten güldüren değerli insansın. Senin değerini bilmeyen ve yakınında olan insanları öldürmek istiyorum. Normal mi bu? Bence değil. Ama ben hiç normal olmadım zaten.. Yakınlarında değilim, kilometreler var belki ama ben yanındayım. Hem kilometrelerin ne önemi var? Sen beni saç diplerinde saklıyorsun, değil mi?
'Gitmeyeceğim' diyenlerin gitmesi çok acıtıyor, sevgili yabancı. Gitme, lütfen... Ben... Acılarımı seninle merhemleyip, sardım. Bir insan merhemini kaybetmek ister mi, hiç? İstemiyorum. Hem sen istesen de ben seni bırakmam, kurtulamazsın benden. Korkma, sevgili yabancı. Kafamın içindeki düşünceler alemi bir tek seninle konuşurken susuyor, herşeyi bana bırakıyorlar.
Ve ben de gerekeni yapıyorum, gülüyorum.
Hapsettiğim onca göz yaşında boğulurken, güldürüyorsun beni.
Sen... Mükemmelsin!
Sana bir sır vereyim mi sevgili yabancı, belki de iki; üç...
Seninle tanıştıktan sonra da birkaç defa intihara meyillendim ben. Ama o an aklıma ailem değil, yakınımda olan insanlar değil, akrabalarım değil, kendim değil; sen geldin. Seni şu aptal dünyada yalnız bırakmak geldi... Vazgeçtim. Senin için, biyolojik olarak ölmedim. Biliyorsun, ruhsal olarak ikimiz de ölüyüz zaten. Biz ölüyüz.
Sana ağlamamak için söz vermiştim ya ben? Ben özür dilerim sevgili yabancı. Ben... ağladım. Ağlattılar be! Tutamadım sözümü belki ama başkalarının yanında ağlamadım, ağlamam da... Yine de özür dilerim. Karanlıkta gözyaşlarımı kimse görmezken ağladım ben, sevgili yabancı. Canımı düşüncelerim de yaktı. Biraz daha öldüm.
Sana bir şey söyleyeyim mi? Sen hiç bir zaman 'Sevgili Yabancı' olmadın, Sen her zaman 'BENİM Sevgili Yabancım' oldun.
Sana çok teşekkür ederim, sevgili yabancım...
Sen o kadar çok değerlisin ki... Anlatamam sana. Arada böyle içime kötü bir his doğuyor. Sanki seninle hiç konuşamayacakmış gibi hissediyorum. Gidicekmişsin gibi... Bu acıtıyor. Sen beni saç diplerinde saklarken ben senin ismini nabzımın üzerine yazdım. Silinince tekrar yazıyorum. Tekrar, Tekrar, Tekrar... Hiç de yazmaktan bıkmayacağım, sevgili yabancıM.
