Kendi sessizliğinde boğulmuş bir beden ...
Evet tamda şu an bu durumdayım . Etrafımda o kadar insan olmasına rağmen ben kendi sessizligimle baş başayım . Yanımdan geçenlerden bir haberim . Çoğuna sadece kafamı sallıyorum, bazılarınada hiçbir tepki veremiyorum. Şu an soğuk mezar taşının üzerine oturmuş , karşımdaki toprağı izliyorum . Annemi benden alan kara toprağı...
Ben sadece annemin masallarını biliyorum . Masallar güzel biterdi ki ? Nasıl oldu da bu masalın sonu kara toprak olmuştu . Belkide artık hayaller bitmişti, ARTIK GERÇEKLERE GEÇMİŞTİK...
