<3 Take a CHANCE on me <3

=Two=

=Two=

Maaga akong nagising .. Ay scratch that. Dahil hindi naman pala ako nakatulog. -_-

Ngayong araw na ito ang punta naming sa Chesterford Academy. Sa totoo lang hanggang ngayon hindi pa rin mapasok sa utak ko na sa Chesterford A. na ako mag-aaral. Dati kasi sa newspapers, magazines and television ko lang siya nakikita pero mamaya harap harapan na.

Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o malungkot. Matuwa dahil finally binigyan ako ng once in a lifetime chance na makapag-aral sa pinakamagandang eskwelahan sa bansa. Malungkot naman dahil maiiwanan ko ang mga kaibigan ko sa dating school ko at alam ko na hindi magiging madali ang pagpasok sa school ng mga elites dahil nga commoner ako.

Commoner na wala ng pamilya .

Maya maya pa ay tinawag na ako ni tita. Aalis na daw kami. Bumaba naman ako at sumakay na sa kotse.

“I’m sure you’re going to love our school. Sana mag-enjoy ka!” excited na sabi ni tita. Buti pa siya excited. Daig pa ako, eh ako naman itong mag-aaral. *sigh* Bakit ganun si tita excited tapos ako parang kinakabahan.

Pagdating naming sa school..

*O*

NGA NGA!.

HANGLAKKKEEE!!

At PANG-MAYAMAN talaga!..

Dito na ba talaga ako papasok? Parang hindi ako nababagay ditto eeee.. :3

“Halika na Yoona. Let’s go to my office.” Sabi ni tita habang naglalakad kami sa hallway..

WAIT… OFFICE??!

“Po?? Office??” nagtatakang tanong ko. Tumango tango naman si tita. “Oo, office. Ako ang Principal dito” sabi ni tita. WHAT??! SIYA??! “Eeehh..” parang walang salita ang gusting lumabasa sa bibig ko. Wala akong masabi. “ Hahaha. Ano ka ba Yoona. Relax. Hindi naman ako nangangain ng tao and I will not be strict pero sayo lang hehe. Ikaw lang ang gusto ko eh” si tita yan.. OMO!! Di kaya??! Napatakip ako ng dibdib .. now I’m scared >_< ! “Hahaha. Alam mo nakakatuwa ka talaga. Ang lakas ng imagination mong bata ka. I’m not whatever you think I am. I like you as a person, as a daughter kaya you don’t have to worry anything” paglilinaw ni tit. *sigh* akala ko naman kung ano na.

Pagpasok namin sa office niya, obviously malaki at puro mamahalin ang gamit. Hindi na ako nagulat dahil unti unti nang nagsi-sink in sa utak at kaluluwa ko kung gaano sila kayaman at kakilala. Kaya konti na lang masasanay din ako.

Inasikaso na ng secretary ni tita lahat ng papers ko. Inihanda na ang uniform na susuotin ko at gawa na ang I.D ko. Ready na ang lahat. Sarili ko na lang ang hindi. By Monday papasok na ako. Sana lang maging maayos ang lahat.

Nung pauwi na kami, nagpaalam ako kay tita. “Tita pwede po ba akong pumunta ng mall? May mga bibilhin lang po sana akong gamit.”sabi ko. “Ah ok lang. idadaan ka na lang naming dun” sabi naman niya. “ Salamat po” sabi ko.

“No prob. Tsaka nga pala. Gusto mo bang ipasundo na lang kita after mong mamili?” tanong ni tita.

“Ay hindi na po. may pera naman po ako kaya ko naman pong mamasahe. Masyado nap o ako nakakaabala sa inyo.” Sabi ko naman.

Hinawakan ni tita yung kamay ko saka marahang pinisil. “Di ba sabi ko sayo ituring mo na kaming bagong pamilya mo? Ang magkakapamilya hindi na nagkakahiyaan. Kaya wag na wag mong isipin na magiging pabigat ka sa amin dahil hindi totoo. You give us this joy that money can never buy. Just having you, being part of my family, is already a priceless gift for us. Always remember that.” Sabi ni tita.