I WISH YOU ARE HERE WRITTEN BY : SHERYL FEE( COMPLETED )

I WISH YOU ARE HERE- CHARTER EIGHT

" I WISH YOU ARE HERE "
WRITTEN BY : SHERYL FEE

CHAPTER EIGHT

Bago  pa  man pumutok  si  inang araw, nakahanda na ang grupo nila Major Mohammad. Magpapatrolya sila sa kabundukan ng Cotabato both  south and north. Hindi na makatarungan ang ginawa ng mga taong bundok sa mag-asawang  Gayamit.

" Major are you ready?" tanong ng isang sundalong Pinoy sa kanilang leader.

" Yes Reyes. How  about you guys  are you ready?" sagot at tanong ng opisyal.

" Yes sir pero  wala  pa si miss Gwen." tugon  naman ng isa o  ang  radio man nila.

Pero siya din naman ang paglabas ng dalaga sa tent  na dala-dala na ang sariling gamit. Kaya naman sinalubong  ito ng nobyo.

" Give me your bag hon we're  running out of time." agad na sambit nito. Pero  ngumiti lang ang dalaga.

" Thank you  hon  but you have too much things already. Don't  worry I can manage." salungat  ng dalaga pero sinalo naman ng isang arabo.

" Just  listen to  him  miss Gwen. We need to go before  the other  group  can  do an action against  us." aniya nito kaya kahit nahihiya  ang dalaga na ipandagdag pa niya  sa  gamit  ng nobyo ang bag  niya ay  ibinigay na lamang niya. Naiwan lamang sa  kanya ang camera niyang may tali  na  parang kuwentas na nakasabit  sa  leeg niya.

" Once and for all men, by God's  grace  let's  avoid doing the move. In case that we can  meet them along our way  let  them do the move first. Can you get what I mean guys?" pahabol pang bilin ng arabong opisyal.

As a group, nagsimula na silang lumakad. Although they are group naka  form na sila bilang  paghahanda kung sakali mang may makasalubong silang kaaway. Middle and last ay may nakabase  at nakahawak armalite ( haha dko alam iyong name ng baril na dikit-dikit ang bala ). Ang radio man nila ay nasa likuran nila Gwen at Mohammad.

As the other group does, agaw liwanag at dilim pa lamang ay nakahanda na sila para sa giyerang pupuntahan.

" Kareem nakahanda na ba kayong lahat?" mabangis na tanong ni ka-Malik.

" Nakahanda na ka Malik." they answered  in unison.

" Mabuti  naman kung gano'n. Tara na  bago pa tayo maunahan ng mga hayop. Kailangan natin silang pagbayarin sa paglabag  nila  sa  usapan." ngitngit  pa ring saad ni kumander Malik.

" Buhay  ng mga kasamahan  natin ang kinuha nila kumander Malik kaya dapat lang na buhay din nila ang ating sisingilin! " panulsol pa ng isa.

" Huwag kayong mag-alala  dahil kaya tayo lalakad  ngayon para maningil." at the end ay sang-ayun din ni kumander Malik.

Hindi nga nagtagal ay lumakad  na sila. In other word, there's  a possibility  that the two  groups may encounter  in the middle of the forest.

Samantala, sa  tahanan ng mga Abrasado. Kapansin-pansin ang pagkaaligaga ni Quennie  na hindi nalingid sa asawa.

" Asawa ko ano  bang nangyayari  sa  iyo? Kanina  ka pa  lakad ng lakad ah. Aba'y kung may naapakan  ka  lang na kamatis diyan kanina pa durog na durog iyan ah. Want  to tell me what's  bothering  you wifey?" may  pag-aalalang tanong  ni Wayne sa asawa.

Dahil  hindi  mapakali ang Ginang ay  pinukol niya ng matalim  na tingin ang asawa dahil sa  simpleng biro  nito. Pero para kay Wayne ay wala iyon, alam at ramdam  niyang may bumabagabag sa  asawa kaya naman nilapitan niya ito  at inakbayan.

" Asawa ko alam kung may bumabagabag  sa iyo kaya kung anu  man  iyun ay sabihin mo na. May problema  ka ba?" this time ay seryoso na ang Ginoo sa  pagtatanong.