-TUTSAK-

-4.Bölüm-

Rüzgar

Telefonumun çalması ile sinirli bir şekilde uyandım.Sonra aklıma Nefes geldi, onu bulacaklardı.Telefonumu alıp baktığım da bunun Bekir olduğunu gördüm ve hemen cevapladım.

"Alo."

"Efendim, Nefes hanımı bulduk.N'apalım?"

"Onu alıp yanıma gelin."

"Peki efendim."

Telefonu kapattıktan sonra düşünmeye başladım.

Acaba Nefes beni zamanla sever mi?Hadi diyelim sevdi, benimle evlenir mi?Evlendi diyelim,çocuk ister mi?Şahsen ben ondan bir değil üç çocuğum olmasını isterim.Ama ya o istemiyorsa.Hayır bu düşünceleri kafandan çıkart Rüzgar yoksa sonun da sen üzülürsün.

Ben bunları düşünürken kapı çaldı ve içeri Nefes girdi.Hemen konuşmaya başladı.

"Ya srn nasıl bi insansın ya?Beni kaçırdın, sevdiğini söyledin.Sonra semden tam kurtuldum derken arkadaşlarım yok oluyor.Sonra sen beni gene zorla yanına getiriyorsun.Hayır anlamıyorum seni, takıntılı falan mısın?"

"Evet, evet takıntılıyım.Sana takıntılıyım."

"A-ama neden?"

"Anlasana artık.Bem seni seviyorum.Sana aşığım.Bir mafyayı kendine aşık ettin."

Ayağı kalkıp bir kaç adım da yanına gittim.Ellerimle ellerini tuttum.Dudaklarıma götürüp öptüm.Sonra ellerimi yanaklarına çıkardım ve konuşmaya başladım.

"Bak.Nefes ben sana 3 senedir aşığım.Seni bi kafede görmüştüm.Arkadaşlarım da senin kızlara taktı.Onlat da senin gibi kaçırıldılar.Ama merak etme hepsi iyi.Seni seviyorum Nefes.Lütfen bana bir şans verir misin?"

dedim ve onun cevap vermesini beklemeden onun o güzel dudaklarını öptüm...