Mijn verleden, mijn vloek

Hoofdstuk 5

Een aantal minuten later werd er op de deur geklopt en ik schrok verschrikkelijk.
"Wie is daar?", vroeg ik zachtjes terwijl ik naar de deur wandelde.
"Ik ben het.", hoorde ik Arianne zeggen en deed open.
"Is er iets, liefje?", vroeg ik bezorgd.
Ze antwoordde gewoon met; "Ik wou gewoon afscheid nemen."
Ik glimlachte en gaf haar een knuffel. Op dat moment bad ik tot God dat Arianne een fantastisch en gelukkig leven zou leiden.
"Je gaat nu beter slapen, het is al laat.", fluisterde ik in haar oor.
Ze vertrok.

Ik ging voor mijn raam staan en wachtte tot de maan net boven de bomen uit kwam.Snel pakte ik de laatste zak die al een paar dagen onder mijn bed lag en sloop naar buiten. Ik probeerde niet te vallen want met de schaduwen van de bomen zag ik verschillende putjes niet. Maar hier had ik me ook op voorbereid ik had die weg al een aantal keer met mijn ogen dicht gedaan. Ik wist perfect waar alle putjes waren en waar alle boomstronken lagen.

Bij de stal stond David al te wachten. Hij had een glimlach op zijn gezicht alsof de wereld aan zijn voeten lag. Ik liep naar hem toe en hij ving me op in zijn armen.

We waren dolgelukkig op dat moment.