Miserable in Love

Chapter 3

(Kinabukasan)

"BEBE GURL!!! BEBE GURL!!!! GISIIIINGGG NAAA TANNNGGGGHHHAAALLLIII NA IKAAAAW" pasigaw na gising sakin ni yaya lolay

"5 minutes!!!" jusko bitin pako sa tulog. kulang na kulang

"baba na ikaw pagkatapos mo para makapagalmusal ka na" at bumaba na siya.

since hindi nanaman ako makakabalik sa aking tulog napagpasya kong bumangon na lang. hanep talaga manggising si lolay sa sobrang lakas ng boses. bata pa lang ako si lolay na ang nag alaga sakin taga probinsya siya kaya minsan iba ung punto ng pagsasalita niya. okay naman si lolay sobrang bait, anak na rin ang turing niya sa akin. 

Pagkatapos kong ligpitin ang higaan ko. dumiretso na ako sa banyo para maligo. 

30 minutes and viola. ready na ang ateng niyo. 

bumaba na ako para magbreakfast. at nakita kong nakaupo na silang lahat.

"Goodmorning dad, Goodmorning mom" bati ko sakanila

"Goodmorning my dear. How's school? tanong ni dad sakin habang nagbabasa siya ng dyaryo

"okay lang naman po. wala pa naman masyadong ganap since first day pa lang po namin" sabi ko habang kumukuha ng pancakes.

"Goodmorning to all of you!!!!" sigaw ni kuya kiel. kahit kailan talaga napakaingay nito. siya ang padalwa kong kuya actually kambal sila ni kuya keit.

 since indentical twins sila maraming tao ang naguguluhan kung sino ba ung isa. well para saming pamilya madali lang sila makilala. Si kuya keit tahimik lang yan hindi masyadong palaimik unlike kuya kiel na napakaingay and happy going. si kuya keil may nunal siya sa leeg kaya un ung palatandaan ko. minsan tuso ang dalawa e kapag nasa trip silang dalawa magpapanggap sila sa isat isa.

"Mom, dad pasok na po ako" at nagbeso na ako sakanila. wala naman kami masyadong pinagusapan. pinakamahalaga samin na sabay sabay magbreakfast kaya hanggat maari nandun kami. MInsan kasi late na umuwi sila mom kaya di kami sabay sabay magdinner.

"okay ingat ka princess!!" sabay na sabi nilang twin brothers

(At School)

Naglalakad ako sa corridor papuntang building namin. 

"haaaaaay nako" sabay buntong hininga ko. naalala ko nanaman ung nangyari kahapon sa canteen. pano na to. seryoso ka ba tadhana? ngayon ba talaga? di pa pedeng next 20 years na? o di kaya kapag patay nako :( 

"HOOOOY!" biglang sulpot ni ameera na siyang ikinagulat ko.

"ano ba ameera! maaga akong mamatay sa mga panggugulat mo" angil ko

"to naman. why so serious ba? na sobrang lalim ng iniisip mo jan"

"alam mo naman un ameera e. pano na ako ngayon, anong gagawin ko?"

"relax. di ka naman bibitayin o ano e. tatanungin nga kita ng seryoso. Mahal mo pa ba?"

"NO FREAKIN' WAY! matagal na akong nakamove on. wala nakong feelings sakanya"

"wow ang taas ha. dika rin masyadong halata e nuh. okay. arasseo" sabi niya sabay irap

"im serious. sadyang di pa lang ako handa na makita ulit siya" 

Pagkatapos ng sinabi ko saktong dumating na ang teacher namin. 

(after 4 hours)

LUNCHBREAK

"san tayo kakain?" tanong ko kay ameera habang nililigpit ang mga gamit ko

"ay sorry bes ha. sa labas kami kakain ngayon kasama ko sila mommy e pasensya ka na"

"okay lang. sige ingat ka" sabi ko sakanya. dumiretso nakong cafeteria.

Tapos na akong kumain kaya napagpasyahan kong tumambay muna sa rooftop. may 45 mins. pa naman ako.

Binuksan ko ang pintuan ng rooftop. naupo ako sa isang armchair na andito sa itaas. pinikit ko ang aking mata para makapagrelax. ang sarap naman matulog dito

Maya maya may narinig akong nagbukas ng pinto.

"Sorry i did'nt mean to interupt you. i thougt walang tao" sabi ng lalaking umakyat

Ready nakong bulyawan siya dahil inabala niya ako habang makakaidlip nako. 

Pero pagharap ko biglang nanlaki ang mata ko O_O

napatahimik kaming dalawa ng saglit

"Lanz/Lorein" bulong naming dalawa ngunit rinig namin ang sinabit ng isat isa.

~~~~~~~

to be continued :)