Syndrom 513

Dzień dobry,
Za pomocą tego listu chcielibyśmy Pana poinformować o badaniach, które mają odbyć się w niedalekiej przyszłości. Miło by nam miło gdyby chciałby Pan w nich uczestniczyć. Jeśli jest Pan zainteresowany prosimy o odesłanie listu.
Instytut Badań Psychologicznych.

~*~

Tłoczne centrum handlowe, jak zwykle pełne życia. Wśród tych ludzi dwie podobne do siebie kobiety, zdające się różnić tylko wiekiem, kolorem włosów i ilością zmarszczek.

Młodsza zdawała się mówić bez przerwy o tym jak bardzo podobają jej się rzeczy które zakupiła, przy okazji rzucając kilka żartów i śmiejąc się z nich. Była tak zanurzona w monologu że nie zauważyła iż jej starsza towarzyszka jej nie słucha.
Starsza kobieta czuła się nieswojo spoglądając co jakiś czas do tyłu i dookoła siebie. Nie mogąc zrzucić z siebie przeczucia że coś jest nie tak, zmarszczyła brwi.
W tej chwili odezwała się młodsza kobieta.

- Hej! Słuchasz mnie?

-Tak, po prostu –

Ich dialog przerwało pikanie. Wszyscy w budynku zamarli uw bezruchu. Gdy przestało pikać zamarła grobowa cisza. Starsza kobieta czuła nieprzyjemne dzwonienie w uszach gdy młodszą przepełniała ciekawość.

W tym momencie nastąpił wybuch. Sufit centrum handlowego zaczął się walić i w szybkim tempie większe kawałki gruzu ze szkłem zdąrzyły już przygnieść dużą ilość ludzi. Gdy zdecydowanie większa ilość zaczęła panicznie biec w kierunku wyjścia, niektórzy wciąż stali sparaliżowani w miejscu czekając na swój koniec.

Dwie kobiety zdołały uniknąć sporej części składającego gruzu, gdy wielki kawałek szkła przygwoździł młodszą z nich. Starsza nieugięta próbowała ją wyciągnąć, mimo braku jakiekolwiek reakcji ze strony rannej.

~*~

Dziękujemy za chęć współpracy z nami! W dalszych listach prześlemy Panu informację na temat badania. Prosimy o wyrozumiałość i cierpliwość.
Instytut Badań Psychologicznych.

~*~

- Z ostatniej chwili centrum handlowe w ruinach. Istnieją podejrzenia że był to atak terrorystyczny. Nie mamy jeszcze informacji ile ludzi zginęło ani ilu jest rannych. Łączymy się z naszym reporterem w miejscu tragedii.

- Witam, do zawalenia budynku doszło pół godziny temu. Z naszego wywiadu wynika iż przed wybuchem można było usłyszeć donośne pikanie. Oprócz tego policja znalazła ciało sprawcy ze śladami środków wybuchowych.
Jednak najgorsze w tej tragedii są ofiary policja wciąż znajduję ciała pod gruzami. Jednym z takich przykładów jest zmiażdżone ciało kobiety która próbowała wydostać spod gruzów swoją córkę, gdy odnaleźli ciało tych kobiet, wciąż trzymały się za rękę. Polic-

Mężczyzna ciężko westchnął i podrapał się po karku. Odłożył pilota na nocną szafkę pełną brudnych kubków, i spojrzał na swoje prawe, zabandażowane ramię. Kto by pomyślał że prasa hydrauliczna może okazać się tak niebezpieczna z tak dużej odległości. Na pewno nie ten gość. Przerywając potok myśli, który utworzył się w jego głowie spojrzał na otwartą kopertę adresowaną do Edmunda Sterna.

Jego imię... Nie wiedział właściwie nic o tym badaniu, jednak chciał w nim uczestniczyć. Czy miał coś lepszego do roboty? Zwolnienie lekarskie niezbyt mu odpowiadało, takie siedzenie w domu i nic nie robienie. Zwłaszcza że osoby które znał albo pracowały z nim lub pracowały wtedy kiedy on.
Znów wzdychając rzucił list na podłogę i położył się na łóżku. Myśląc o tym że musi znaleźć sobie jakieś hobby, bo do pracy szybko nie wróci.

~*~

- Co za nie wychowana młodzież!
Starsza kobieta krzyknęła na cały wagon metra, mimo to młody chłopak na którego krzyczała nawet nie usłyszał, mając na słuchawki założone na uszy.