I. HE'S AWAKE, IS HE?
One. Two. Three.
Three little movements and I'm awake. Wait, am I? I wish I didn't.
I opened my eyes and realized that I wasn't dreaming. Ang sakit, ang sakit isipin na eto talaga 'yung mga bagay na kailangan kong harapin. Na eto talaga 'yung katotohanang kailangan kong tanggapin. Handa ba 'ko? Haha, kelan nga ba 'ko naging handa? Kaya nga nangyari lahat ng 'to eh.
"Son? You're awake! Elijah! Call the Doctor! Oh god, my baby! How are you? May masakit ba? Are you hungry? How do you feel? Tell me, son." Mom said while caressing my messy-hair. I just saw her eyes with tears at sobrang sakit para sa'kin na makita na mahina si Mama 'cause she's one of my strengths. Iyak lang siya ng iyak and I can't do anything because my body was so weak. Kahit din kase ako eh hindi ayos kaya wala akong alam na paraan para mapagaan ang loob niya. Wala akong nagawang paraan. Patuloy paring gulo ang isipan ko. Isa lang ang gusto kong malaman, isang katanungan lang ang gusto kong masagutan. Nasaan si Eya? Nasaan ang girlfriend ko?
"W-where is Eya?" I asked while shaking with fear. Hindi ko alam, natatakot ako sa hindi malamang rason. Natatakot ako kase baka hindi ko kayanin 'yung sagot. Natatakot ako, sobra. Kaya sana, lahat ng takot ko eh hanggang dun lang.
"S-son.." Panguna niya na siyang kinainis ko.
"I said where the fuck is Eya?" I shouted. I know it's rude but I'm sorry. I love my mom, but I need to know the answer. Ang simple lang naman kase ng tanong ko e, ba't 'di masagot-sagot! Tama na, ang sakit na.
"S-son, you have to calm your nerves. Hindi pa magaling ang mga sugat mo, baka kung anong mangyare sa'yo." Calm down? Haha the fuck. It's like you're stabbing me and then wondering why I'm bleeding.
"Fuck that, Mom! Where is my girlfriend? I fuckin need to see her right now!" Hindi ko na napigilan ang luha ko at sila na mismo ang kusang dumaloy sa mga pisnge ko.
I don't know what part of me is hurting pero, sa ngayon? Parang gusto ko nalang maging manhid. Parang gusto ko nalang na walang maramdaman. Parang gusto ko nalang magkunware na parang walang alam. Pero hindi eh, eto 'yung sinasabi kong 'katotohanan' na kailangan kong harapin. Hindi ko pala kaya.
I felt that someone had embraced me and It was my Mom, reason for me to cry harder. Ayoko ng ganito, ayokong mangyari 'tong araw na 'to. I just cried and cried until the Doctor arrived with the nurses. Napatingin lang ako sa kanila habang sumisigaw at ganon rin ang sabi nila sa'kin, kailangan ko daw kumalma dahil baka mapano ako. I don't give a damn! I Just want them to answer my fucking question and I'll stop. 'Yun lang naman ang hinihiling ko sa kanila eh. Memories may be blurry but I know, I know we were both happy that night and things happened unexpectedly.
"W-Where is Eya Domingo?" Tanong ko dahil gusto ko ng kasagutan. Wala akong pake kung naiirita na sila but I need to know. Please. But still, wala parin akong narinig na kahit anong sagot sa halip eh nakatingin lang sa'kin ang Doktor na parang wala akong tinanong. Na parang wala rin siyang narinig.
"You mean, the girl who died because of Car Accident, Sir?" Nurse asked while looking at me innocently at parang kinabahan siya. Fuck, what? She's just joking right? Sabihin niyo sa'kin na hindi totoo ang mga salitang narinig ko.
"I-I play no games. D-don't mess with me." Matigas kong sabi at tuluyan ng naluha ng husto. Hindi pwedeng mangyari 'yon, marami pa kaming plano. Fuck, God? Why her? Sa dinami-daming tao na pwede mong kunin, ba't 'yung taong mahal ko pa? Ba't si Eya?
"I-I'm sorry, baby." Mom said and there I started to cry. Nasagot na nila ang tanong ko at 'yun ang pinakamasakit na nalaman ko. My body's too weak. Oo alam ko 'yon pero hindi 'to dahil sa marami akong sugat eh. My body is weak to face the reality. Basta ang alam ko lang eh galit ako. Galit ako sa mundo.
