Benim İçin Mükemmelsin

1. Bölüm

Justin'in Anlatımından 

Sabah uyanmak kadar boktan bir şey yok. Cidden. Aslında çalışkan olduğum için çoğu kişi sabah erken kalkarak sevecen bir şekilde okula gittiğimi düşünür. Biz ineklerin okulu çok sevdiğini düşünüyordunuz değil mi? Yalan. Çoğumuz aile zoruyla çoğumuzda geleceğimiz için çalışıyoruz.

 Ben mi? Her ikisi de aslında durumumuz normal ailem ve kardeşlerimin geleceği de benim elimde çalışmak zorundayım. Her neyse sabah günlük işlerimi halledip aşağı indim. Annem tabi ki de uyuyor sabahın köründe kalkan tek manyak benim evde. Hemen bir şeyler atıştırıp evden çıktım. Tam kapıyı kapatacakken çantamı unuttuğum aklıma geldi. Hadi ama. Tekrar içeri girdim çantamı aldım ve çıktım.

 Kulaklığımı takıp kendimi müziğe o kadar kaptırmıştım ki birine çarpmamla kendime geldim.

" Ah..Tanrım gerçekten üzgünüm,dalmışım özür dileri--"

" Sorun değil merak etme"

Sözümün ince bir kız sesi tarafında kesilmesiyle önüme baktım. Ciddi misin? Sabah sabah manken gibi olan bir kıza mı çarpmıştım.

" Hey,sen iyi misin?" önümde sallanan elle kendime geldim. O kadar güzeldi ki.Ne diyorum ben.

" Tekrar özür dilerim."

" Sorun değil. İsmim Macy, senin?" çok tatlı bir burnu vardı.

"B-ben Justin." Lanet olsun niye kekeledim ki.

" Neyse geç kalmak istemem gitmeliyim. Belki sonra tekrar görüşürüz." dedikten sonra gülümsedi ve yoluna devam etti. Saatte baktığımda benimde geç kaldığımı fark ettim. Hızlı hızlı yürümeye başladım.

Okulun binasında girdiğimde futbol takımını gördüm. Sabah sabah çekmek zorunda mıyım? Tom'un beni duvara yapıştırmasıyla kendime geldim.

" Naber ezik?" sürüsü gülmeye başladı. Evet doğru duydunuz sürü.

Tam cevap verecekken müdürün odasından onun çıktığını gördüm. Bu okulda mı? Sahiden mi?Salyamı akıtarak ona bakarken Tom'un söylediği sözlerle kanımın beynime sıçraması bir oldu.

"Ne oldu? Küçük Justin aşık mı olmuş yoksa? Senin sevdiğin kızın altında inlemesini duymaktan zevk duyarım."

" Ondan uzak dur." Bu söylediğim korkmasına değil daha çok gülmesine neden oldu.

" 1 haftaya kalmaz onu becereceğimden emin ol." diyerek uzaklaştı. Gerçekten sinirlemiştim ve inanın bana nedenini bende bilmiyorum.

Ders zili çaldığında kitaplarımı alıp sınıfa doğru ilerlemeye başladım. Tabi birde etraftaki insanların beni ezen bakışlarını umursamamaya çalıştım. Sınıfa girdiğimde dersin matematik olduğunu gördüm ve  öğretmen çoktan girmişti. Sıçtım.

" Özür dilerim Bay Carter."

" Bu ilk geç kalışınız, bir daha olmasın yerine geçebilirsin." diyerek tahtaya yazmaya devam etti. Arkasından dil çıkarma isteğimi bastırarak sınıfta yerime oturdum.

Kapının açıldı sanırım yeni öğrencilerden biriydi. Herkes oraya bakmıştı özellikle erkekler salyalarını akıtarak baktıklarını düşünürsek merakımdan bende başımı kaldırdım ve hayatım boyunca bir daha görmemeyi umduğum birini gördüm. Ah.. Tanrım ciddi misin? Neden ben?

----------------

Bir önce ki hikayem tutmadı ve bende aklımda ki başka bir kurguyu yazmaya karar verdim. Umarım beğenilir. Şimdiden teşekkürler :)