Me And My Bestfriend

Chapter five

Si Leo...

Kasama si Rheign. Masayang nagtatawanan habang naglalakad papuntang mini stage. At masayang nag kwkwentuhan habang nakakawit ang kamay ni Rheign sa braso ni Leo.

"Oh shit. This is bad. I mean too bad." Pabulong na sabi ni Tof. He's Cristof. But we call him Tof. And Ezikyel but we call him Kyel.

"Ayos kalang?" Pabulong nya ulit na sabi. Mahigpit akong nakahawak sa tela nang lamesa at pilit na pinipigilan ang pagpatak ng aking luha. Dahil anytime papatak ito kasi. Hindi ko kaya.

"Leo?" Tawag ko sakanya. "Oh?" Sabi nya at tinignan ako. "Anong tipo mo sa babae?" Deretsyang sabi ko. "A-ano? Anong tipo ko sa babae?" Sabi nya at umiwas nang tingin.

"Ikaw." Sabi nya at sabay smirk saakin. O_O. Nanlaki ang mga mata ko sa narinig ko.

"Hahahahahahahahah! Ang kyut mo! Joke lang! Uhm... siguro simple lang, walang arte, hindi pa sosyal. Mabait na masungit tapos amazona....."

"Gaya mo....."

pabulong nyang sabi. O____O umarte nalang akong walang narinig. Diba wala naman talaga syang sinabi?!

"Bat mo naman natanong?" Dagdag nya pa at nakangisi saakin. "Wala lang nakakacurious ka kasi dahil wala ka pang Girlfriend." Sagot ko. "Ahhh may hinihintay kasi ako. Gusto ko sa araw na nang birthday nya sabihin ko ang nararamdaman ko sakanya. Para hindi nya lang bestday ever yun." Sabi nya pa.

This is it. Ang araw na hinihintay nya na makaamin sya sa babaeng gusto nya.

"E-excuse me Cr lang..." Hirap na sabi ko. Habang nasa way na ako.
Naramdaman kong may tumulong luha sa isang mata ko, di ko kaya yung nararamdaman kong sakit.

Nag lock ako sa isang cubicle at tinakpan ang bowl at umupo doon. Kampate akong umiyak kasi girls comfort room ito walang lalaking makakapasok at nagsisimula na yung speech and mga 17 ganito ganyan. Atsaka 3 room nang cubicle lang meron.

"Leo.... ito na ang araw na pinakahihintay mo...... sana maging masaya ka..... at sana wag mong kakalimutan na nandito lang ako lagi sa tabi mo.... wag na wag mong pababayaan ang sarili mo.. alam ko naman na iingatan ka ni Rheign...." sabi ko nang humihikbi.

Do i feel better? I think im not okay. But i can pretend that I'm okay to Leo. That's the only thing that i can do. To pretend. To pretend that im happy for both of them. To pretend that im happy for him. To pretend that im okay. To pretend that i can see them laughing and smiling at each other. To pretend that i dont get hurt.

Lumabas na ako nang cubicle at inayos ang sarili ko.

Pagharap ko nang salamin nanlaki ang mga mata ko.

"Yung make-up ko!!!!!!.... oh wait i forgot may makeup nga pala ako sa pouch ko." Sabi ko sa sarili ko.

Inayos ko na ang mukha ko at lumabas nang CR. Pagbalik ko nang table

Paglabas ko sa CR naabutan ko na nagisasayaw si Kyel sa harapan kasama si Rheign sa harap.

Pagkatapos ni Kyel ay tinawag si Leo. Sya pala yung last na 17roses.

Nasilayan ko nanaman ang matamis na ngiti sa mukha ni leo, at iyon ay ang dahilan ay si Rheign, si Rheign hindi ako. Kundi si Rheign.

Tuloy tuloy sila sa pagtawa ni Rheign.
Naramdaman ko na bumasa yung pisngi ko. Pinunasan ko kaagad ito upang walang makakita.

Natapos na ang pagsayaw nila at lumapit si Leo sa table. Habang lumalapit sya. Ang tamis nang kanyang ngiti. At kung dati ang pagngiti nga ang dahilan kung bakit ako napapasaya ngayon ay dahilan kung bakit ang puso ko uni-unting nadudurog na.